Denizlerde yaşadıkları ma­ceralar, destanlarının ana temasını oluşturuyordu. Tahtadan yapılmış ge­mileri o kadar güçlüydü ki, azgın su­lar, dalgalar ve hatta buzullar bile on­lara vız geliyordu. Açık denizlerde büyük, üçgen yelkenlerine güvenerek güneşe ve yıldızlara göre yol alıyor­lardı. Deniz kuşları, balıklar, rüzgar ve dalga çeşitleri hakkındaki bilgileri de yollarını bulmalarına yardımcı oluyordu. Ancak, mümkün olduğu sürece karayı görecek şekilde yolcu­luk yapıyorlardı. Sığ sularda ve ne­hirlerde yelkenleri indirip kürekle gitmeyi tercih ediyorlardı.

Gemilerin az bir kısmının günümüze kadar kalmasını ise Vikingler'in zenginlerini gemileriyle gömme geleneğine borçluyuz. Oslo Fiyordu'nda bulunan büyük Viking gemilerinden ilki olan "Tüne" gemisi 1867 yılında ortaya çıkarıldı. Bu ge­minin parçalar halinde ve son derece kötü bir durumda olması fazla ilgi görmesini engellemişti. 1880 yılında Norveçli arkeologlar tarafından bulu­nan "Gokstad" gemisi ise, günümüz­de bile ilgi odağı olmaya devam edi­yor.

Bir başka iyi korunmuş Viking gemisi de Gokstad'dan 40 yıl sonra büyük zorluklarla geçen bir kazı so­nucu çıkarılmış olan "Oseberg"... Üzerindeki taşlar nedeniyle adeta pa­ramparça şekilde bulunan bu geminin parçalarının iyi korunmuş olması, bir araya getirilmesini de kolaylaştırmış­tı. Araştırmalar Gokstad gemisinin açık denizler için, Oseberg'inse sakin kıyı suları için yapılmış lüks bir ge­mi olduğunu gösterdi...