Kafatasının kültürel anlamda biçi­minin değiştirilmesi olgusunun, Ana­dolu ve Ortadoğu toplumlarında, Ne­olitik Çağ'dan itibaren uygulandığı biliniyor. Kafatasının belli bir amaç için deforme edilmesine ait en canlı örnekler Afrika'dan kökenli... Mada­gaskar yerlileri, Kuzey Afrika Ber­beriler'i ve Kongo Mangbetu zenci­leri, bu adeti asırlardır uyguluyorlar. O tarihlerde, Mangbetu kadınları, yukarı ve arkaya uzatılmış başlarıy­la profilden daha güzel göründükle­rini düşünüyorlardı...

Günümüzde bu özelliğin, sözko­nusu kabilenin yalnızca yönetici sı­nıfına ait bir imtiyaz olduğu bilini­yor. Benzer şekilde, 20. yüzyılın başlarında, Fransa'nın Toulouse bölgesinde özel bir başlık sayesinde kız çocuklarının başları arkaya doğ­ru uzatılırdı. Kültürel amaçlı kafa deformasyonu, İsviçre, Romanya, Yunanistan ve Bulgaristan için de yabancı değildi...

Deformasyon geleneğinden, ya­zılarında ilk kez Hipokrat sözeder... Karadeniz'in kuzeydoğusunda yaşa­mış halklarda bu uygulamaya sıkça rastladığını anlatır. Aynı olay, eski Mısır'da da göze çarpıyor. 18. Süla­le zamanında, Firavun Akneton'un yakınlarını gösteren kabartmalarda bireyler, yoğun kafa deformasyon­larıyla tasvir ediliyor.

Yine Mısır'ın ünlü kraliçesi Ne­fertiti ve birçok saray mensubunun kültürel amaçlı kafatası deformas­yonları olduğu biliniyor. Eski Kırım halklarında da benzer uygulamalar sonucu elde edilen "uzun baş", bir asalet işareti sayılıyordu. Bütün bunlardan, böylesi bir geleneğin toplumlarda asalet, ayrıcalık, ya da belli bir sosyal sınıfa ait olma gibi amaçlar taşıdığını söylemek müm­kün...