Enver Paşa hesaplarını Mustafa Kemal'in “başarısızlığı” üzerine kurmuştu. Sakarya Zaferi'nden sonra işler değişti. Bolşevikler Enver'e sırt çevirdiler; yalnızca Ankara Hükümeti ile iş birliği yapma kararı aldılar. Enver de ümitsiz bir çabayla son çıkışını yaptı.

Henüz yirmi yaşındaydı. Erkânı Harbiye (Kurmay Subay) mektebinde­ki arkadaşı Kazım Karabekir'e soruyordu:

“- Kaşımdaki beyazlığın bir cihangirlik alameti olduğunu söylüyorlar ne dersin?" Başkalarının ne düşündü­ğü o kadar önemli değildi, kendisi buna inanıyordu.

Napolyon'un yaşamına ilgi­si mutlaka bir benzerlik arayışının ürünü olmalı­dır. O Fransızlara ve Avrupalılara özgürlük ve haklarını kazandırdıy­sa, Enver de Türklere ve Müslümanlara aynı şeyleri kazandıran kahra­man olmayı hep içinde yaşatmıştı.