Enver, dördü-beşi Anadolu Türk'ü, peşine düşen 25 kadar atlıyla mitralyöz yuvasını bas­maya kalkar. Kurşunlara karşı, at üstünde yalın kılıç, bağırarak saldırırlar. Modern savaşın ne olduğunu çok iyi bilen bir baş­kumandanın bu davranışı, an­cak gönüllü olarak şehitliği ara­mak biçiminde yorumlanabilir. Açıkçası, bu bir intihar saldırışıdır. Bir kısım Rus ölür; ama hep­si de kurşunlara hedef olurlar. Enver Paşa'nın cesedinde yedi kurşun bulunmuştur. Atı “Der­viş” bile, vuruşmada ölür.

Buharalıların onu tamamen yalnız bıraktıklarını söylemek de yanlış olur. Doğu Buhara Beyle­ri'nin en vasıflısı, en sadık olanı ve en yiğidi Balcevan Beyi “Dev­letmend” baskını öğrenince yar­dıma koşar ama geç kalmıştır. Atını Enver ve arkadaşlarının peşinden sürer ve o da kurşunla­rın kurbanı olur.

Ruslar Enver'in üzerindeki belge ve eşyaları alır, cesedi bıra­kıp giderler. Bütün şehitler iki gün boyunca açıkta kaldıktan sonra bir imam onları tanır, köylülere haber verir. Hepsini Abiderya köyünde bir pınarın başındaki ceviz ağacının altına gömerler