2002 yılında yitirdiğimiz evrim biyoloğu Steven Jay Gould, geleceğin olumsuz gelişmelere gebe olduğunan inanan tarafta yer alıyordu. Gould’a göre aralarında atalarımızın da dahil olduğu fosiller, evrimin süreklilik gösteren bir süreç olmadığını gösteriyordu. Ona göre evrim ani sıçramalar ve dallanmalara sahne olan bir olguydu; kesintisiz olarak ilerlediği ve belirli bir yönü olduğu söylenemezdi. Organizmalar büyüyebildiği gibi, küçülebilirlerdi de. Bütün bunlara karşın evrim en azından kesin bir vektöre sahipti. O da karmaşıklığın artmasıydı.

Belki de insan evriminin kaderi budur: Anatomi, fizyoloji veya davranışların birleşmesinden doğan daha karmaşık bir yapı. Gould’a göre bizi şöyle bir gelecek bekliyor: “Uyum sağlamaya devam ettiğimiz takdirde hayatta kalmamamız için genetik veya evrimsel açıdan herhangi bir engel yoktur. Yaşlanma olgusundan farklı olarak herhangi bir türün genetik olarak yok olmaya programlanmış olduğunu söyleyemeyiz.” Gould, bütün bu görüşleri çerçevesinde Homo sapien’in gelecekte yok olmayacağını söylemekle birlikte, olumlu yönde gelişeceğini söylemeye de dili varmıyordu.

Bu arada Oxford Üniversitesi’nden filozof Nick Bostrom, Gould’dan daha karamsar. Bolstrom insan beyninin bilgisayarlara yüklenmesinin kıyamete yol açacağına inanıyor. Bu şekilde ortaya çıkan ileri yapay zekâ, insan bilişselliğinin pek çok unsurunu kontrolü altına alabilir ve bunları artık insani olmayan bir tarzda biraraya getirerek insanı yeryüzünden silebilir.

Bostrom yapay zekânın insan zekâsını tutsak etmesinin sonucunda olabilecekleri şu sözleriyle dile getiriyor: “İnsan yaşamına anlam katan pek çok şey –mizah, aşk, oyun oynama, sanat, seks, dans, sosyal iletişim, felsefe, edebiyat, yiyecek ve içecekten keyif alma, dostluk, çocuk sevgisi, spor- gereksiz uğraşlar olarak görülecek.Bütün bunlar insanın evrimsel geçmişinde uyumu sağlayan unsurlardı. Gelecekte bu faaliyetlerin olmaması uyumsuzluğu doğurur. Ve bu da insanın sonu anlamına gelir.”