I. Murad, tarih kitaplarında 'Murad-ı Evvel' (Birinci Murad), ‘Murad Hüdavendigar’ ve ‘Gazi Hünkar’ diye anılır. Avrupa kaynaklarında ise "Amurad" diye bahsedilir. ‘Murad Hüdavendigar' en çok kullanılan ismidir. Hüdavendigar, 'hükümdar' anlamına gelir. Sultan Murad, babası ve dedesinin anıldığı gibi 'Bey' di ye anılmamış, hükümdar olarak zikredilmiştir. Osmanlı Devleti’nin ulaştığı çizgiyi göstermesi açısından bu, ilginç bir noktadır. Onun bu unvanı sonra dan, Bursa ve ona tabi yerlerin ismi olmuştur. Bu bölgeler Osmanlı taşra yönetiminde 'Hüdavendigar Sancağı' olarak geçer.

Osmanlı Beyliği'nin ilk dönemlerindeki askeri güç, Edirne'nin fethinden sonra, imparatorluğun ihtiyacını karşılamamaya başlamıştı. I. Murad döneminde, Çandarlı Kara Halil ile Kara Rüstem, Hıristiyan esirlerden merkezi bir ordu için istifade edilmesi düşüncesini ileri sürdüler. Bu teklif üzerine, Rumeli 'de akınlarda bulunan beylere haber salınıp, alınan esirlerin 5’te birinin 'devlet hissesi' olarak ayrılması emredildi.

Böylece yeniçerilerin de içinde yer aldığı Kapıkulu Ocakları'nın temeli atılmış oldu. I. Murad devrinde kurulan Kapıkulu sistemi, Yıldırım Bayezid'in zamanındaki merkezileşme çabalarıyla birlikte, büyük bir gelişme gösterdi.

I. Murad, Balkan devletleriyle mahalli senyörleri vasal (alt bey) haline getirerek, tabi devletlerden oluşan bir imparatorluk kurmuştu. Onun hükümdarlığı zamanında Osmanlı, beylikten devlete geçti. I.Bayezid babasının vasal prenslik ve beyliklerden oluşan devletini, merkeziyetçi bir imparatorluk haline getirmeye kalkışacak, ancak bu girişimi Timur'un vurduğu darbeyle yarım kalacaktır.