Haçlı ordusu henüz Za­ra'da iken, Boniface de Mont­ferrat, Philipp von Schwa­ben'dan bir haber aldı: Haber, hapisten kaçıp Philipp  von Schwaben’ın yanına sığınmış olan kayınbiraderi Aleksios Angelos'un bir teklifini bildi­riyordu: Aleksios amcasının yerine kendisini Bizans tahtı­na çıkardıkları taktirde, Haç­lıların Venedik'e olan borçla­rını ödemeye, Mısır seferi için para ve yiyecek yardımı yap­maya ve Haçlı ordusuna 10 bin kişilik bir Bizans birliği vermeye hazır olduğunu bildi­riyordu. Böyle bir teklif, Haçlıların büyük çoğunluğunu sevindirdi: Batı dünyasının Bizans’a karşı uzun zamandır içinde biriktirdiği kız­gınlık ve kıskançlık duy­gularını tatmin edecek bir fırsat çıkmıştı.

Onlar Kutsal Ülke'ye gitmek istiyorlardı. Ancak Boniface ve Enrico, kutsal toprakları elde etmenin tek yolunun ön­ce bu teklifi kabul edip sonra Mısır'a gitmek olduğunda ıs­rar ettiler. Venedik'in tek dış politikası İstanbul'un ticaret imtiyazlarını elde etmekti. Hatta İstanbul'u kontrol altı­na almak istiyordu.

Enrico Dandolo için, dün­yanın merkezi Kudüs değil, İs­tanbul idi. Bu efsanevi şehir değerli kutsal emanetlerin bu­lunduğu yerdi. Olağanüstü bir fırsat yakalanmıştı. Haçlılar fazla zorlanma­dan Enrico'nun teklifini kabul ettiler.

Aralarında, bu işe ka­rışmayıp ayrılanlar oldu. Ama bu durum, önemli bir etki ya­ratmadı. Bu arada Papa, Za­ra'nın zaptına son derece kı­zıp herkesi, aforoz etmişti. Fa­kat Haçlılar buna mecbur kal­dıklarını söylüyorlardı. Papa yumuşadı ve Haçlıların aforo­zunu kaldırdı. Venediklileri ise affetmedi. Ancak Enrico buna aldırmadı bile. Kendini Bizans'ın 'impara­tor adayı' gören Aleksios An­gelos, 25 Nisan 1203’te Za­ra'ya geldi ve Haçlılar tarafın­dan 'İmparator' ilan edildi!