Bu zi­yaretin arkasından halk Aya­sofya'ya koşarak İm­parator'un tahttan indirilmesini istedi. Genç impara­tor en güvendiği danışmanı Aleksios Murtzuphlos tarafından yaka­lanıp hapse atıldı ve orada boğdu­ruldu. Babası ihtiyar imparator Isaakos da birkaç gün sonra öldü. Başkent halkının onayı ile Murtzuphlos kendini 'İm­parator' ilan etti ve V. Aleksi­os unvanıyla tahta çıktı.

Haçlılar bu taht değişikli­ğini kendilerine karşı 'açık bir meydan okuma' olarak de­ğerlendirdiler. Vene­dikliler çoktan be­ri Haçlılara, en iyi çözüm yolunun, İstanbul’u hücumla zapt edip burada 'Batılı bir imparator' ilan etmek olduğunu telkin ediyorlardı. Olayların akışı, onların Haçlıları ikna etmesini kolaylaştırdı.

Din adamları askerlere, bu yolda ölenlerin, sanki Haçlı Seferi'ni tamamlamış gibi Papa'nin affından yararlanacağını söylediler. Tabiatıyla böyle bir müsamaha vaadiyle, din adamları bütün Haçlı Seferi’nin ölüm fermanını vermiş oldular.  Papa da saldırıyı yasaklamadı, Bizans'a sadece kutsal savaşı en­gelledikleri taktirde saldırıla­bilecekti. Ancak bütün Batı zaten Bizans'ın her zaman kutsal savaşı engellediğine ve Haçlılara düşman olduğuna inanıyordu. Dolayısıyla bu emir Papa'nın tasvibi demekti.

Mart ayı boyunca Haçlılar ve Venedikliler elde edilecek ganimeti aralarında nasıl bö­lüşeceklerini konuştular. Şehir zapt edildikten sonra kim im­parator seçilirse her şeyin dörtte biri ona verilecekti. Ge­risi Haçlılarla Venedikliler arasında yarı yarıya paylaşıla­caktı.  Herkes elde edeceği serveti düşünüyordu. 6 Nisan 1204'te ya­pılan ilk Haçlı saldırısı büyük kayıplara rağmen durduruldu. Fakat bir hafta sonraki saldı­rıda,

İmparator, patrik ve pek çok asilin kaçıp gittiği her tür­lü savunmadan yoksun şehir, Büyük Saray'a gelip yerleşen Enrico Dandolo ve Haçlı kont­larının izniyle, üç gün boyunca yağmalanıp tahrip edildi. Haçlılar sadece yağma ve tahriple yetinmediler. Savun­masız İstanbul halkına reva gördükleri muamele, en so­ğukkanlı insanı bile isyan etti­recek kadar feciydi. Sokaklar­da naralar atarak çılgınca ko­şuşan yaya Haçlı askerleri ve­ya yere diz çöküp merhamet dilenen zavallı halkın üzerine acımasızca atlarını süren şövalyeler; erkek, kadın, yaşlı, çocuk de­meden herkesi öldürüyor, fa­kir evlerini bile tahrip ediyor­lardı. Saraylılar, asiller, genç kadınlar, kızlar hatta rahibeler bile gözü dönmüş Haçlıların saldırılarına kurban oldular.