1944 Haziran'ın da uçurulan 200 balondan hiçbiri Amerika kıtasına ula­şamaz. Aynı yılın Ekim ayın­da tasarımlar gözden geçirilir. Bu defa 15 bin balon üretil­mesi öngörülür; fiilen 10 bin adet üretilir ve bunların 9 bin 300 tanesi fırlartılır.

İki hafta sonra Amerikan karşı-casusluk servisleri alarm­dadır. Bir balon kılıfına ait parçalar bulunmuştur denizde. İlk başlarda Amerikalı görevli­ler bunların meteorolojik amaçla ya da hava saldırılarına karşı önlem mahiyetinde kulla­nılan balonlar olabileceğini dü­şünür. Bunu izleyen ay, bir ba­lona ait olabilecek parçacıkla­ra Oregon'da, Montana'da, hatta Birleşik Devletler'in ku­zeydoğusundaki Michigan'da bile rastlanır. Bunun nasıl bir nesne olduğu üç aşağı beş yu­karı kestirilmektedir. Safra olarak kullanılan kum tahlil edilir ve menşeinin Honşu Adası olduğu saptanır. 

Kaliforniya kıyıları üzerin­de uçmakta olan Amerikan Hava Kuvvetleri’ne ait bir uçak bu balonlardan birini fark edip onu parlamadan ye­re indirmeyi başardığında ar­tık hiçbir kuşkuya yer yoktur: Japonlar Amerika'ya karşı saldırıya geçmiştir... Kağıttan balonlarla! Roosevelt yönetimi durumun vahametini kavrar. O güne dek Amerikan askerleri en gelişmiş silahlar, en ola­ğanüstü stratejiler konu­sunda kafa yormuştur. Şimdi, yaptıkları bütün tahlilleri bir daha göz­den geçirmek zorunda­dırlar. Ülkeyi yakıp yık­mak için rüzgardan ya­rarlanarak okyanusu aşan, nerdeyse sıfır maliyetli böyle­sine basit bir silah, kelimenin gerçek ve mecazi anlamıyla tam bir 'bomba' etkisi yaratır.