Osmanlı İmparatorluğu’nun gayrimüslimlere davranışı çağına göre çok ileri ve kendi döneminde mevcut olmayan bir adımdır. Ancak Osmanlı yönetiminin, gayrimüslimlere karşı devamlı olarak söylenildiği gibi,” hoşgörülü” değildir.

O dönemde mevcut anlayışına göre, bir Müslüman, Kuran-ı Kerim’in emirlerine inanmayan birini hoş göremezdi! Hoşgörü, son din olarak iman ettiği inancına aykırıydı.

Osmanlıların gayrimüslimlere karşı davranışı, ananeyi İslâm anlayışı çerçevesinde bir hoşgörü, bir” müsamaha” idi. Ayrıca gayrimüslimlerin istedikleri gibi yaşadıkları ve ibadetlerini sürdürdükleri iddiaları da yanlıştır. Gayrimüslimler devletin koyduğu kanunlar çerçevesinde yaşantılarını sürdürmüşler ve Müslümanlara göre “ikinci sınıf” tebaa olarak görülmüşlerdir. Gayrimüslimler, Tanzimat ve Islahat fermanlarından sonra Müslümanlarla eşit seviyeye gelmişlerdir.