Osmanlı İmparatorluğu gerek maddi menfaatler gerekse de siyasi çıkarlar için çeşitli ülkelere kapitülasyon adı verilen, ticari imtiyazlar vermişti.        

Ancak bu ahitnameler, iki taraf arasında yapılmış bir antlaşma statüsünde değildi; tek taraflıydı. Osmanlı padişahının yabancılara bir inayetiydi. Bu tür ticari imtiyazlar, ancak 1718’de Avusturya ile yapılan Pasarofça Antlaşması’ndan sonra iki taraflı hale gelmişti.        

Ayrıca Avrupalılarla yapılan ticaret antlaşmaları tek taraflı işlememiş ve yabancı tüccarların Osmanlı topraklarında imtiyazlı olarak faaliyette bulunmalarına karşılık, Türk tüccarlar da Venedik’te, Avusturya’da ve daha birçok Avrupa ülkesinde uzun yıllar ticaret yapmışlardır.