İmparatorluğa gelen yabancı tüccarların can ve mal emniyeti sağlanır, mal alıp satabilmeleri için seyahat serbestisi verilirdi. Bu tüccarlara XVIII. Yüzyıl’dan itibaren ‘’Müste’min’’ denilmiştir. Osmanlı topraklarında veya kara sularında, eşkıya ve korsanların saldırısı sonucu malını kaybeden tüccarın zararı devlet tarafından karşılanırdı.        

Osmanlı ülkesinde ölen bir yabancı tüccarın yanında bulunan mallarının, mirasçılarına intikal etmesi için gerekenler de devlet eliyle yapılırdı. Yabancı tüccarlar ile Osmanlı tebaası arasındaki davalar, Osmanlı mahkemelerinde görülürdü. Ancak dava sırasında tüccarın mensup olduğu milletin tercümanının da bulunması gerekliydi.

Ayrıca yabancı tüccarlar, alışverişlerini, borç ve alacak durumlarını, o yerin kadısına müracaatla mahkeme siciline işletirlerdi. Savaş zamanlarında harbe girilen devletin tüccarlarının malları, bulundukları yerin kadısı tarafından envanteri yapılarak muhafaza altına alınırdı.