Osmanlı İmparatorluğu'na ilişkin olarak 'resmi tarihçilik' denilince, akla vakanüvislik gelir. Osmanlı resmi tarih yazıcılığı, vakanüvislik kurumunun 13. Yüzyıl başlarında ortaya çıkmasından itibaren, İmparatorluk sonuna kadar sürecek devamlı bir 'devlet hizmeti' haline gelir.

Ancak vakanüvislik, Fatih zamanında ortaya çıkıp Kanuni devrinden itibaren de vamlı bir memuriyet haline dönüşerek 17. Yüzyıl'ın başlarına kadar süren şehnameciliğin bir devamıdır.

Bu iki kurumun amaçları ve ortaya koydukları eserler arasında önemli farklar bulunsa da şehnamecilik ve vakanüvislik, resmi tarih yazıcı lığının iki farklı dönemidir. Şehname yazıcılığı Fatih dev rinde başlamıştır.

II. Bayezid döneminde resmi tarih yazıcılığı ilk ürünlerini, Türkçe ve Farsça olarak, İdris-i Birlisi ve İbn Kemal'in eserleriyle vermiştir.