Osmanlı İmparatorlu­ğu'nun kurucu unsu­ru, Oğuzların Kayı Boyu'na mensup Karakeçili Türkmenleri idi. İmparatorlu­ğun kurucusu Osman Gazi de bir boy beyi idi. Moğolların önünden kaçarak önce Orta Anadolu'ya, daha sonra da Batı Anado­lu'ya göç eden Kayılar, yolcu­lukları esnasında dağılmışlar ve bu boyun küçük bir parçası Mar­mara bölgesine ge­lip Söğüt'e yerleş­mişti.

Beyliğin ilk as­keri kuvvetleri aşi­retlerden oluşuyor­du. Daha sonra beylik büyüdükçe, savaş za­manlarında bir araya gelen aşiret kuvvetleri ihtiyaca ce­vap vermemeye başladı. Orhan Gazi devrinde Türk köylülerden vergi muafiyeti karşılığında “yaya” ve “müsel­lem” adı altında daimi birlik­ler oluşturuldu.

Osmanlıların sürekli fütu­hatla büyümesi, yaya ve mü­sellem birliklerinin de yetersiz kalmalarına yol açtı. Bunun üzerine I. Murad devrinden itibaren esir alınan Hıristiyanlardan Kapıkulu as­keri yetiştirilmeye başlandı.

Merkezi ordunun kurulmasıy­la birlikte, aşiretler yavaş ya­vaş Osmanlı ordusunda görev yapmamaya başla­dılar. Ancak Osmanlı yönetimi, aşiretleri, fethedilen yerlere iskân ederek, o böl­gelerin Türkleşme­sinde kullanmaya başladı.