Vikingler pek çok farklı tanrıya inanıyorlardı. Bütün tanrıla­rın aynı insanlar gibi kendilerine özgü kişilikleri vardı. Ana tanrılar Odin, Thor ve Frey’di. Akıl ve savaş tanrısı Odin'in do­ğaüstü güçleri bulunuyordu. Thor ise daha dünyalı bir tanrıydı. Son derece güçlüydü ama pek de akıllı değildi. Bereket tanrısı olan Frey ise oldukça cömertti. Viking çağının başlarında in­sanlar evlerin dışında, ormanlarda, dağlarda ya da şelale ya­kınlarında ibadet ediyorlardı. 

Öyle ki, Viking tüccar­ları rahat seyahat edebilmek için haç takmak zorunda kalırlardı. An­cak Vikingler, çoğu tanrılarına 10. yüzyılın sonlarına kadar sadık kaldılar. Sonraları krallar Alman ve İngiliz misyonerlerini desteklemeye başladılar. Çünkü güçlerini arttırmak için Hıristiyanlığı desteklemek zorunda olduklarını biliyorlardı. Danimarka, 960'larda Kral Harald Bluetooth'un önderliğinde Hıristiyanlığı kabul etti. Bunu 11. yüzyılın başlarında Norveç izledi.

İsveç'te ise 11. yüzyılın sonuna kadar geleneksel inanışlar sürdü. Ancak sonunda, misyoner ve   kralların heykellerini yıkması karşısında   Odin, Thor ve Frey’in bir şey yapmadık­larını gören Vikingler, tüm tanrılarını bir kenara bırakarak Hıristiyan oldular...