II.Murad savaşçı bir ki­şiliğe sahip olmamasına rağmen, hüküm­darlık dönemi devamlı savaş­larla geçer. 1434-1442 yılları arasındaki hükümdarlık döne­minde, şiddetli fetih siyaseti takip etmek isteyenler, Divan-ı Hümayun'da etkili olurlar. 1440'a kadar Sırbistan ve Ef­lak hakimiyeti için Macaris­tan'la yapılan savaşlarda bü­yük başarılar kazanılır. Ancak 1440'ta Belgrad kuşatmasındaki başarısızlıktan sonra ar­ka arkaya mağlubiyetler baş­lar.

Haçlı kuvvetleri Hunyadi idaresinde kazandıkları başarılarla Edirne'yi tehdit edecek duruma gelirler. II. Murad is­tila ordusunu Balkan geçitle­rinde 24 Kasım 1443'teki Zlatica savaşı ile zar zor durdu­rur. Bu tarihten itibaren padi­şah barış siyasetine geri döner. Ömrünün son yıllarını sa­vaştan uzak geçirmek ve ha­yattaki tek oğlu Mehmed'in hükümdarlığını garanti­ye almak için II. Mu­rad, Karaman Bey­liği ile Balkanlar'daki devletle­re bazı toprak ta­vizler vererek tahtı 12 yaşında­ki oğluna bırakır. Kendisi de Mani­sa'ya çekilir.

12 yaşında bir çocuğun tahta geçmesi haçlıları cesaretlen­dirir ve barış antlaşmasını bo­zup Osmanlı ülkesine doğru yürüyüşe geçerler. Osmanlı ile haçlılar arasındaki Segedin Antlaşması'nın bozulmasında, Kardinal Çezarini'nin büyük rolü olur. Kardinal, Macar Kralı’nı "Papa'nın onayı alın­madan Müslümanlarla yapı­lan hiçbir antlaşmanın mute­ber sayılamayacağını ve onla­ra karşı edilen yemine bağlı kalınamayacağını" söyleyerek ikna eder. Ayrıca Bizans impa­ratorunun tahrikleri de bu antlaşmanın bozulmasında önemli rol oynar.

Haçlıların antlaşmayı bo­zup Edirne'ye doğru harekete geçmeleri, Osmanlı'yı bir bu­nalımla karşı karşıya bırakır. Tahtta 12 yaşında bir çocuğun bulunması, haçlılara cesaret verdiği gibi, Osmanlı devlet adamlarını da kara kara dü­şündürür. Bu sırada II. Mehmed'in babasına, "Hükümdarsan gel ordunun başına geç, yok eğer ben hükümdarsam, emrediyo­rum gelip ordunun başına geç" dediği anlatılır. Ancak bu bilgiye dönemin kaynakların­da rastlanılmadığı gibi, Fa­tih'in babasını çağırma niye­tinde olmadığı, lalalarının et­kisiyle savaşa kendisinin git­mek istediği anlaşılmaktadır. Onun bu niyetini gerçekleştir­mesine, Veziriazam Çandarlı Halil Paşa engel olur; adam gönderip II. Murad'ı çağırta­rak ordunun başına geçirir. II. Murad geldikten sonra dahi, II. Mehmed babasının Edir­ne'de kalması, kendisinin ise düşmana karşı gitmesi yönün­de ısrar ettiyse de, bu fikri ka­bul görmez.