Osmanlı İmparatorluğu, Karlofça Antlaşması ile birlikte büyük toprak kayıplarına uğramıştı. Ancak İmparatorluk gücünü tam olarak kaybetmediğinden, antlaşmadan sonra bunun rövanşını almak için fırsat kolluyordu. Ama yenilgiden de korkuyordu. Bu yüzden Kuzey savaşlarına ve İspanya savaşlarına karışılmadı.

1709 yılında Poltava'da Ruslar'a yenilen İsveç Kralı Demirbaş Karl ve Kazak lideri Mazepa'nın Osmanlı topraklarına sığınması, iki devletin arasını açtı. Osmanlı İmparatorluğu'nun şahinleri Karlofça'nın rövanşını almak için, ilk fırsatın doğduğuna inanıyorlardı. Bu niyetlerini gerçekleştirme yolunda, 1710 yılında sadrazamlığa Halep Valisi Baltacı Mehmed Paşa'yı getirttiler.

 

Rus Çarı Petro'da Osmanlı'ya saldırma zamanının geldiğine inanıyordu. Poltava'da İsveç'e karşı kazandığı zafer nedeniyle Türkleri de mağlup edeceğine inanıyordu. Osmanlı'ya tâbi Eflâk ve Boğdan beylerinden destek sözü almıştı.

Osmanlı topraklarındaki Hıristiyanların ayaklanacağını umuyordu. İsveç Kralı'nın Osmanlı topraklarında bulunmasını savaş nedeni olarak gösterdi ve Osmanlı ülkesine karşı saldırıya geçti.