1288 yılına gelindiğinde Anadolu Selçuklu Devleti içinde bir düzen sağlanmış gibi duruyordu. Karmanoğulları ve Germiyanoğulları 2. Mesud'a sadakatlerini bildirmişlerdi. Ancak yalnız sadece 3 sene sonra Eşrefoğulları'nın yaptığı bir isyana karşı 2. Sultan Mesud ordusuyla birlikte harekete geçtiğinde Konya'nın bizzat kendi halk tarafından yağmalandığı olaylar yaşandı. Ne de olsa ordu Konya'dan ayrılmıştı ve bir başıboşluk hakim olmuştu. Ama en ufak bir başıboşluk bile hemen bir felakete dönüşmüştü. Yani Anadolu Selçuklu Devleti içinde en ufak bir olay bile ortalığın karışmasına yetiyordu.

Konya'daki olaylar ancak Sultan Mesud'un gelmesiyle yatışabildi. Tüm bu olaylar yaşanırken, belli başlı doğal afetler, serler, depremler Anadolu Selçuklu şehirlerini kasıp kavuruyordu. Bir yandan da Moğollar Anadolu'ya yeni vezir atıyordu. Ancak atadıkları vezir görevini yerine getiremediğinde, hem o vezirini öldürüyorlardı, hem de Moğollar otoriteyi sağlamak için Anadoluluk üzerindeki baskısını daha da arttırıyordu. Anadolu'da bir türlü yoluna girmeyen şeyler vardı. Moğollar ne kadar baskı arttırırsa arttırsın, bir türlü Anadolu'da çarklar yerine oturmuyordu. Ama Moğollar soykırım yapmayı da kabul etmiyordu. Sadece zulüm ediyor, vergi arttırıyorlardı. Anadolu Selçuklu Sultanı otoritesini sağlamayı tam olarak başaramıyor ve isyanlar bitmiyordu. Her kafadan bir ses çıkıyor, herkes kendi bildiğini savunuyordu.