Batı mimarisi ne zaman başladı? Antik Yunan ve Roma'nın görkemli yapılarından çok önce insanlar tasarlıyor ve inşa ediyorlardı. Klasik Çağ olarak bilinen dönem, uzak yerlerde yüzyıllar ve çağlar boyunca gelişen fikirler ve yapım tekniklerinden doğmuştur.

Bu inceleme, her yeni hareketin bir öncekinin üzerine nasıl inşa edildiğini göstermektedir. Zaman çizelgesi çoğunlukla Amerikan mimarisiyle ilgili tarihleri listelese de, tarihi dönemler bir harita veya takvimdeki kesin noktalarda başlamaz ve durmaz. Dönemler ve stiller birlikte akar, bazen çelişkili fikirleri birleştirir, bazen yeni yaklaşımlar icat eder ve çoğu zaman eski hareketleri yeniden uyandırır ve yeniden icat eder. Tarihler her zaman yaklaşıktır - mimari akışkan bir sanattır.

MÖ 11.600 - MÖ 3.500 - Tarih Öncesi Zamanlar

Arkeologlar tarih öncesini "kazıyorlar". Göbekli Tepe, Türkiye'de arkeolojik mimarinin güzel bir örneğidir. Kayıtlı tarihten önce insanlar, günümüz arkeologlarını sık sık şaşırtan toprak höyükler, taş daireler, megalitler ve yapılar inşa ettiler. Prehistorik mimari, Stonehenge gibi anıtsal yapıları, Amerika'daki uçurum konutlarını ve zamanla kaybedilen saz ve çamur yapılarını içerir. Mimarlığın şafağı bu yapılarda bulunur.

Tarih öncesi inşaatçılar toprağı ve taşı geometrik biçimlere taşıyarak en eski insan yapımı oluşumlarımızı yarattılar. İlkel insanların neden geometrik yapılar inşa etmeye başladığını bilmiyoruz. Arkeologlar, tarih öncesi insanların güneşi ve ayı taklit etmek için gökyüzüne baktıklarını, bu dairesel şekli dünya höyükleri ve monolitik henge'lerin yaratımlarında kullandıklarını tahmin edebilirler.

Güney İngiltere'de iyi korunmuş tarih öncesi mimarinin birçok güzel örneği bulunur. Birleşik Krallık, Amesbury'deki Stonehenge, tarih öncesi taş çemberin iyi bilinen bir örneğidir. Yine Wiltshire'da bulunan yakındaki Silbury Tepesi, Avrupa'nın en büyük insan yapımı, tarih öncesi toprak höyüğüdür. 30 metre yüksekliğinde ve 160 metre genişliğinde, çakıl höyüğü, kazılmış çukurlar ve tebeşir ve kil tünelleri ile toprak, çamur ve çim katmanlarıdır. Geç Neolitik dönemde, yaklaşık MÖ 2.400'de tamamlanan mimarları, Britanya'da bir Neolitik uygarlıktı.

Güney Britanya'daki tarih öncesi siteler (Stonehenge, Avebury ve ilgili siteler) toplu olarak bir UNESCO Dünya Mirası Alanıdır. UNESCO'ya göre "anıtların ve sitlerin tasarımı, konumu ve karşılıklı ilişkileri", "kavramlarını çevreye empoze edebilen zengin ve son derece organize bir tarih öncesi toplumun kanıtıdır." Bazıları için, çevreyi değiştirme yeteneği, mimari olarak adlandırılacak bir yapının anahtarıdır. Tarih öncesi yapılar bazen mimarlığın doğuşu olarak kabul edilir. Başka bir şey değilse, ilkel yapılar kesinlikle şu soruyu gündeme getiriyor: Mimarlık nedir?

Çember neden insanın en eski mimarisine hükmediyor? Güneşin ve ayın şeklidir, insanların yaşamları için önemli olduğunu fark ettikleri ilk şekildir. Mimari ve geometri ikilisi zaman içinde çok geriye gider ve insanların bugün bile "güzel" bulduğu şeylerin kaynağı olabilir.

MÖ 3.050 - MÖ 900 - Eski Mısır

Eski Mısır'da güçlü hükümdarlar anıtsal piramitler, tapınaklar ve türbeler inşa ettiler. Giza Piramitleri gibi ilkel, devasa yapılar olmaktan çok uzak, büyük yüksekliklere ulaşabilen mühendislik başarılarıydı.

Ahşap, kurak Mısır manzarasında yaygın olarak bulunmuyordu. Eski Mısır'da evler güneşte kavrulmuş çamur bloklarından yapılmıştır. Nil Nehri'nin taşması ve zamanın tahribatı bu eski evlerin çoğunu yok etti. Antik Mısır hakkında bildiklerimizin çoğu, granit ve kireçtaşından yapılmış ve hiyeroglifler, oymalar ve parlak renkli fresklerle süslenmiş büyük tapınaklara ve mezarlara dayanmaktadır. Eski Mısırlılar havan kullanmadılar, bu yüzden taşlar birbirine uyacak şekilde dikkatlice kesildi. (Hala tartışmalıdır.)

Piramit formu, eski Mısırlıların muazzam yapılar inşa etmesine izin veren bir mühendislik harikasıydı. Piramit formunun gelişimi, Mısırlıların kralları için devasa mezarlar inşa etmelerine izin verdi. Eğimli duvarlar, ağırlıkları geniş piramit tabanı tarafından desteklendiğinden büyük yüksekliklere ulaşabiliyordu. Imhotep adlı yenilikçi bir Mısırlının, devasa taş anıtların en eskilerinden birini, Djoser Basamak Piramidi'ni (MÖ 2,667 - MÖ 2,648) tasarladığı söyleniyor.

Eski Mısır'daki inşaatçılar, yük taşıyan kemerler kullanmadılar. Bunun yerine, yukarıdaki ağır taş saçağı desteklemek için sütunlar birbirine yakın yerleştirildi. Parlak bir şekilde boyanmış ve özenle oyulmuş sütunlar genellikle palmiyeleri, papirüs bitkilerini ve diğer bitki biçimlerini taklit ediyordu. Yüzyıllar boyunca, en az otuz farklı sütun stili gelişti. Roma İmparatorluğu bu toprakları işgal ederken, hem Pers hem de Mısır sütunları Batı mimarisini etkilemiştir.

Mısır'daki arkeolojik keşifler, antik tapınaklara ve anıtlara olan ilgiyi yeniden uyandırdı. Mısır Revival mimarisi 1800'lerde moda oldu. 1900'lerin başında, Kral Tut'un mezarının keşfi, Mısır eserleri ve Art Deco mimarisinin yükselişi için bir hayranlık uyandırdı.

MÖ 850 - CE 476 - Klasik

Klasik mimari, antik Yunan ve antik Roma'daki binaların stilini ve tasarımını ifade eder. Klasik mimari, dünyanın dört bir yanındaki Batı kolonilerinde inşa etme yaklaşımımızı şekillendirdi.

Antik Yunanistan'ın yükselişinden Roma imparatorluğunun çöküşüne kadar, büyük binalar kesin kurallara göre inşa edildi. MÖ 1. yüzyılda yaşayan Romalı mimar Marcus Vitruvius, inşaatçıların tapınak inşa ederken matematiksel ilkeleri kullanmaları gerektiğine inanıyordu. Vitruvius, ünlü eseri De Architectura veya Mimarlık Üzerine On Kitap'ta "Simetri ve orantı olmadan hiçbir tapınağın düzenli bir planı olamaz" diye yazmıştı.

Yazılarında Vitruvius, Klasik mimaride kullanılan sütun stillerini ve saçaklık tasarımlarını tanımlayan Klasik düzenleri tanıttı. En eski Klasik siparişler Dor, İyonik ve Korint idi.

Bu mimari dönemi birleştirip "Klasik" olarak adlandırmamıza rağmen, tarihçiler bu üç Klasik dönemi tanımladılar:

MÖ 700 - 323 - Yunan: Dor sütunu ilk olarak Yunanistan'da geliştirildi ve Atina'daki ünlü Parthenon da dahil olmak üzere büyük tapınaklar için kullanıldı. Daha küçük tapınaklar ve bina içleri için basit İyonik sütunlar kullanıldı.

MÖ 323 - 146 - Helenistik: Yunanistan, Avrupa ve Asya'daki gücünün zirvesindeyken, imparatorluk, İyonik ve Korint sütunlu ayrıntılı tapınaklar ve laik binalar inşa etti. Helenistik dönem, Roma İmparatorluğu'nun fetihleriyle sona erdi.

MÖ 44 - MS 476 - Roma: Romalılar, daha önceki Yunan ve Helenistik tarzlardan büyük ölçüde ödünç aldılar, ancak binaları daha çok süslüydü. Dekoratif köşeli ayraçlarla birlikte Korint ve kompozit stilde sütunlar kullandılar. Betonun icadı, Romalıların kemerler, tonozlar ve kubbeler inşa etmesine izin verdi. Roma mimarisinin ünlü örnekleri arasında Roma Kolezyumu ve Roma'daki Pantheon bulunur.

Bu antik mimarinin çoğu harabe halinde veya kısmen yeniden inşa edilmiştir. Bazı sanal gerçeklik programları, bu önemli uygarlığın ortamını dijital olarak yeniden yaratmaya çalışır. (Mutlaka deneyin!)

527 - 565 - Bizans

Konstantin, Roma imparatorluğunun başkentini MS 330'da Bizans'a (şimdi İstanbul) taşıdıktan sonra, Roma mimarisi taş yerine tuğla, kubbeli çatılar, ayrıntılı mozaikler ve klasik formlar kullanan zarif, klasik esinli bir tarza dönüştü. İmparator Justinian (527'den 565'e) öncülük etti.

Bizans döneminin kutsal yapılarında Doğu ve Batı gelenekleri bir araya geldi. Binalar, Orta Doğu'da rafine edilmiş mühendislik uygulamaları kullanılarak sonunda yeni zirvelere yükselen merkezi bir kubbe ile tasarlandı. Mimarlık tarihinin bu dönemi geçiş ve dönüşümseldi.

800 - 1200 - Romanesk

Roma Avrupa'ya yayıldıkça, yuvarlak kemerli daha ağır, tıknaz Romanesk mimari ortaya çıktı. Erken Ortaçağ dönemi kiliseleri ve kaleleri kalın duvarlar ve ağır payandalarla inşa edilmiştir.

Roma İmparatorluğu zayıflarken bile, Roma fikirleri Avrupa'nın her yerine ulaştı. 1070 ve 1120 yılları arasında inşa edilen, Fransa'nın Toulouse kentindeki St. Sernin Bazilikası, Bizans kubbeli apsisi ve Gotik benzeri bir çan kulesi ile bu geçiş mimarisinin güzel bir örneğidir. Kat planı, çapraz kavşakta yüksek bir alter ve kule ile tekrar Gotik benzeri Latin haçıdır. Taş ve tuğladan inşa edilen St. Sernin, Santiago de Compostela'ya giden hac yolu üzerindedir.

1100 - 1450 - Gotik

12. yüzyılın başlarında, yeni inşa yöntemleri, katedrallerin ve diğer büyük binaların yeni zirvelere çıkabileceği anlamına geliyordu. Gotik mimari, sivri kemerler, uçan payandalar ve nervürlü tonozlar gibi daha uzun, daha zarif mimariyi destekleyen unsurlarla karakterize edildi. Ayrıca, yüksek tavanları desteklemek için artık kullanılmayan duvarların yerini ayrıntılı vitraylar alabilir. Gargoyles ve diğer heykeller, pratik ve dekoratif işlevler sağladı.

Fransa'daki Chartres Katedrali ve Paris'teki Notre Dame Katedrali ve İrlanda'daki Dublin'deki St. Patrick Katedrali ve Adare Manastırı da dahil olmak üzere, dünyanın en tanınmış kutsal yerlerinin çoğu, mimarlık tarihinde bu döneme aittir.

Gotik mimari, esas olarak, inşaatçıların daha önceki Romanesk stilini uyarlamaya başladığı Fransa'da başladı. İnşaatçılar ayrıca İspanya'daki Mağribi mimarisinin sivri kemerlerinden ve ayrıntılı taş işçiliğinden de etkilendiler. En eski Gotik yapılardan biri, 1140 ile 1144 yılları arasında inşa edilen Fransa'daki St. Denis manastırının ambulatuvarıydı.

Başlangıçta, Gotik mimarisi Fransız Stili olarak biliniyordu. Rönesans sırasında, Fransız Tarzı modası geçtikten sonra, zanaatkarlar onunla alay ettiler. Fransız tarzı binaların Alman (Goth) barbarlarının kaba işi olduğunu önermek için Gotik kelimesini türettiler. Etiket doğru olmasa da, Gotik adı kaldı.

İnşaatçılar Avrupa'nın büyük Gotik katedrallerini yaratırken, kuzey İtalya'daki ressamlar ve heykeltıraşlar katı ortaçağ stillerinden kopuyor ve Rönesans'ın temellerini atıyorlardı. Sanat tarihçileri 1200 ile 1400 arasındaki dönemi Erken Rönesans veya sanat tarihinin Proto-Rönesans dönemi olarak adlandırır.

Ortaçağ Gotik mimarisinin büyüsü 19. ve 20. yüzyıllarda yeniden uyandı. Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki mimarlar, ortaçağ Avrupa katedrallerini taklit eden harika binalar ve özel evler tasarladılar. Bir bina Gotik görünüyorsa ve Gotik unsurlara ve özelliklere sahipse, ancak 1800'lerde veya daha sonra inşa edilmişse, tarzı Gothic Revival'dir.

1400 - 1600 - Rönesans

Klasik fikirlere dönüş, İtalya, Fransa ve İngiltere'de bir "uyanış çağı" başlattı. Rönesans döneminde mimarlar ve inşaatçılar, antik Yunan ve Roma'nın özenle orantılı binalarından ilham aldılar. İtalyan Rönesans ustası Andrea Palladio, Venedik, İtalya yakınlarındaki Villa Rotonda gibi güzel, oldukça simetrik villalar tasarlayarak klasik mimariye olan tutkunun uyanmasına yardımcı oldu.

Romalı mimar Vitruvius'un önemli kitabını yazmasından 1500 yıldan fazla bir süre sonra, Rönesans mimarı Giacomo da Vignola, Vitruvius'un fikirlerini özetledi. 1563'te yayınlanan Vignola'nın Beş Mimari Düzeni, Batı Avrupa'daki inşaatçılar için bir rehber oldu. 1570'de Andrea Palladio, I Quattro Libri dell' Architettura veya The Four Books of Architecture'ı yayınlamak için yeni hareketli tip teknolojisini kullandı. Bu kitapta Palladio, Klasik kuralların sadece büyük tapınaklar için değil, aynı zamanda özel villalar için de nasıl kullanılabileceğini gösterdi.

Palladio'nun fikirleri Klasik mimari düzenini taklit etmedi, ancak tasarımları eski tasarımlar tarzındaydı. Rönesans ustalarının eserleri Avrupa'ya yayıldı ve dönem sona erdikten çok sonra, Batı dünyasındaki mimarlar dönemin güzel orantılı mimarisinden ilham alacaklardı. Amerika Birleşik Devletleri'nde onun soyundan gelen tasarımları neoklasik olarak adlandırıldı.

1600 - 1830 - Barok

1600'lerin başlarında, ayrıntılı yeni bir mimari tarz, binaları süsledi. Barok olarak bilinen şey, karmaşık şekiller, abartılı süslemeler, zengin tablolar ve cesur kontrastlarla karakterize edildi.

İtalya'da Barok tarzı, düzensiz şekiller ve abartılı süslemelerle gösterişli ve dramatik kiliselerde yansıtılır. Fransa'da son derece süslü Barok tarzı, Klasik kısıtlama ile birleşir. Rus aristokratları, Fransa'daki Versay Sarayı'ndan etkilendiler ve St. Petersburg'un binasında Barok fikirleri birleştirdiler. Ayrıntılı Barok tarzının unsurları Avrupa'nın her yerinde bulunur.

Mimarlık, Barok üslubun yalnızca bir ifadesiydi. Müzikte ünlü isimler Bach, Handel ve Vivaldi'dir. Sanat dünyasında Caravaggio, Bernini, Rubens, Rembrandt, Vermeer ve Velázquez hatırlanır. Günün ünlü mucitleri ve bilim adamları Blaise Pascal ve Isaac Newton'dur.

1650 - 1790 - Rokoko

Barok döneminin son aşamasında, inşaatçılar geniş kıvrımlı zarif beyaz binalar inşa ettiler. Rokoko sanatı ve mimarisi, parşömenler, sarmaşıklar, kabuk şekilleri ve hassas geometrik desenler içeren zarif dekoratif tasarımlarla karakterize edilir.

Rokoko mimarlar, Barok fikirleri daha hafif, daha zarif bir dokunuşla uyguladılar. Aslında, bazı tarihçiler Rokoko'nun Barok döneminin daha sonraki bir aşaması olduğunu öne sürüyorlar.

Bu dönemin mimarları arasında 1750 Wies Hac Kilisesi UNESCO Dünya Mirası listesinde olan Dominikus Zimmermann gibi büyük Bavyera sıva ustaları yer alıyor.

1730 - 1925 - Neoklasizm

1700'lere gelindiğinde, Avrupalı ??mimarlar, ayrıntılı Barok ve Rokoko tarzlarından ölçülü Neoklasik yaklaşımlar lehine dönüyorlardı. Düzenli, simetrik Neoklasik mimari, tarihçilerin genellikle Aydınlanma olarak adlandırdıkları dönemde Avrupa'daki orta ve üst sınıflar arasındaki entelektüel uyanışı yansıtıyordu. Büyüyen bir orta sınıfın mimarları yönetici sınıfın zenginliğine tepki gösterdiği ve onu reddettiği için süslü Barok ve Rokoko stilleri gözden düştü. Fransız ve Amerikan devrimleri, tasarımı eski Yunan ve Roma uygarlıklarının simgesi olan eşitlik ve demokrasi de dahil olmak üzere Klasik ideallere geri döndürdü. Rönesans mimarı Andrea Palladio'nun fikirlerine olan yoğun ilgi, Avrupa, Büyük Britanya ve Amerika Birleşik Devletleri'nde Klasik şekillerin geri dönüşüne ilham verdi. Bu binalar, antik Yunan ve Roma'dan ödünç alınan detaylarla klasik düzene göre orantılanmıştır.

1700'lerin sonlarında ve 1800'lerin başında, yeni kurulan Birleşik Devletler, büyük hükümet binaları ve bir dizi daha küçük, özel ev inşa etmek için Klasik ideallerden yararlandı.

1890 - 1914 - Art Nouveau

Fransa'da Yeni Stil olarak bilinen Art Nouveau, ilk olarak kumaşlarda ve grafik tasarımda ifade edildi. 1890'larda sanayileşmeye karşı bir isyan olarak mimariye ve mobilyaya yayılan üslup, insanların dikkatini Sanat ve El Sanatları Hareketi'nin doğal formlarına ve kişisel işçiliğine çevirdi. Art Nouveau binaları genellikle asimetrik şekillere, kemerlere ve kavisli, bitki benzeri tasarımlara ve mozaiklere sahip dekoratif Japon benzeri yüzeylere sahiptir. Dönem, genellikle tamamen farklı bir görsel görünüme ve felsefi kökene sahip olan Art Deco ile karıştırılmaktadır.

Art Nouveau adının Fransızca olduğunu, ancak felsefenin - bir dereceye kadar William Morris'in fikirleri ve John Ruskin'in yazılarıyla yayılan - Avrupa çapında benzer hareketlere yol açtığına dikkat edin. Almanya'da buna Jugendstil deniyordu; Avusturya'da Sezessionsstil'di; İspanya'da modern çağı başlatan ya da öngören Modernismo idi. İspanyol mimar Antoni Gaudi'nin (1852–1926) eserlerinin Art Nouveau veya Modernismo'dan etkilendiği söylenir ve Gaudi genellikle ilk modernist mimarlardan biri olarak adlandırılır.

1895 - 1925 - Güzel Sanatlar (Beaux Arts)

Güzel Sanatlar Klasisizmi, Akademik Klasisizm veya Klasik Uyanış olarak da bilinen Beaux Arts mimarisi, düzen, simetri, biçimsel tasarım, ihtişam ve ayrıntılı süsleme ile karakterizedir.

Klasik Yunan ve Roma mimarisini Rönesans fikirleriyle birleştiren Beaux Arts mimarisi, büyük kamu binaları ve gösterişli konaklar için tercih edilen bir tarzdı.

1905 - 1930 - Neo-Gotik

20. yüzyılın başlarında, ortaçağ Gotik fikirleri modern binalara, hem özel evlere hem de gökdelenler adı verilen yeni mimariye uygulandı.

Gothic Revival, Gotik katedrallerden ve diğer ortaçağ mimarisinden ilham alan bir Viktorya tarzıydı. Gothic Revival ev tasarımı, 1700'lerde Birleşik Krallık'ta Sir Horace Walpole'un Strawberry Hill adlı evini yeniden şekillendirmeye karar vermesiyle başladı. 20. yüzyılın başlarında, Gotik Revival fikirleri, genellikle Neo-Gotik olarak adlandırılan modern gökdelenlere uygulandı. Neo-Gotik gökdelenler genellikle güçlü dikey çizgilere ve büyük bir yükseklik hissine sahiptir; dekoratif oymalı kemerli ve sivri uçlu pencereler; çirkin yaratıklar ve diğer ortaçağ oymaları; ve zirveler.

1924 Chicago Tribune Kulesi, Neo-Gotik mimarinin güzel bir örneğidir. Mimarlar Raymond Hood ve John Howells, binayı tasarlamak için diğer birçok mimar arasından seçildi. Neo-Gotik tasarımları, muhafazakar (bazı eleştirmenler "gerileyici" demişti) bir yaklaşımı yansıttığı için yargıçların ilgisini çekmiş olabilir. Tribün Kulesi'nin cephesi, dünyanın dört bir yanındaki büyük binalardan toplanan kayalarla süslenmiştir. Diğer Neo-Gotik binalar, New York'taki Woolworth Binası için Cass Gilbert tasarımını içerir.

1925 - 1937 — Art Deco

Şık formları ve ziggurat tasarımları ile Art Deco mimarisi hem makine çağını hem de eski zamanları kucakladı. Zigzag desenler ve dikey çizgiler, caz çağı Art Deco binalarında dramatik bir etki yaratıyor. İlginç bir şekilde, birçok Art Deco motifi eski Mısır mimarisinden esinlenmiştir.

Art Deco tarzı birçok kaynaktan evrimleşmiştir. Modernist Bauhaus Okulu'nun sade şekilleri ve modern teknolojinin modern stili, Uzak Doğu, klasik Yunanistan ve Roma, Afrika, eski Mısır ve Orta Doğu, Hindistan ve Maya ve Aztek kültürlerinden alınan desenler ve ikonlarla birleştirildi.

Art Deco binalar şu özelliklerin çoğuna sahiptir: kübik formlar; her katı bir altındakinden daha küçük olan ziggurat, teraslı piramit şekilleri; dikdörtgen veya yamukların karmaşık grupları; renk bantları; yıldırım cıvataları gibi zikzak tasarımlar; güçlü çizgi duygusu; ve sütun yanılsaması.

1930'larda Art Deco, Streamlined Moderne veya Art Moderne olarak bilinen daha basitleştirilmiş bir stile dönüştü. Vurgu, şık, kıvrımlı formlar ve uzun yatay çizgiler üzerindeydi. Bu binalar, daha önceki Art Deco mimarisinde bulunan zikzak veya renkli tasarımlara sahip değildi.

En ünlü art deco binalardan bazıları New York City'de turistik yerler haline geldi - Empire State Binası ve Radio City Music Hall en ünlüleri olabilir. New York City'deki 1930 Chrysler Binası, açıkta kalan geniş bir yüzey üzerinde paslanmaz çelikten oluşan ilk binalardan biriydi. Mimar William Van Alen, Chrysler Binası'ndaki süs detayları için makine teknolojisinden ilham aldı: Kartal kaporta süsleri, jant kapakları ve arabaların soyut görüntüleri var.

1900'den Günümüze — Modernist Tarzlar

20. ve 21. yüzyıllarda dramatik değişiklikler ve şaşırtıcı çeşitlilik görüldü. Modernist tarzlar gelip geçti ve gelişmeye devam ediyor. Günümüz trendleri arasında Art Moderne ve Walter Gropius, Dekonstrüktivizm, Formalizm, Brütalizm ve Yapısalcılık tarafından icat edilen Bauhaus okulu bulunmaktadır.

Modernizm sadece başka bir tarz değildir - yeni bir düşünme biçimi sunar. Modernist mimari işlevi vurgular. Doğayı taklit etmek yerine belirli ihtiyaçları karşılamaya çalışır. Modernizmin kökleri, Londra'ya yerleşen ve Tecton adlı bir grup kuran bir Rus mimar olan Berthold Luberkin'in (1901–1990) çalışmasında bulunabilir. Tecton mimarları, tasarıma bilimsel, analitik yöntemler uygulamaya inanıyorlardı. Sade binaları beklentilere karşı çıkıyordu ve çoğu zaman yerçekimine meydan okuyor gibiydi.

Polonya doğumlu Alman mimar Erich Mendelsohn'un (1887–1953) dışavurumcu çalışması da modernist hareketi ilerletti. Mendelsohn ve Rusya doğumlu İngiliz mimar Serge Chermayeff (1900–1996), İngiltere'deki De La Warr Pavyonu'nu tasarlama yarışmasını kazandı. 1935'te deniz kenarındaki halka açık salon Streamline Moderne ve International olarak adlandırıldı, ancak kesinlikle inşa edilen ve restore edilen ilk modernist binalardan biri ve yıllar boyunca orijinal güzelliğini koruyor.

Modernist mimari, Ekspresyonizm ve Yapısalcılık dahil olmak üzere bir dizi stilistik fikri ifade edebilir. 20. yüzyılın sonraki on yıllarında, tasarımcılar rasyonel Modernizme karşı isyan ettiler ve çeşitli Postmodern stiller gelişti.

Modernist mimaride genellikle çok az süsleme vardır veya hiç yoktur ve prefabriktir veya fabrika yapımı parçalara sahiptir. Tasarım işlevi vurgular ve insan yapımı yapı malzemeleri genellikle cam, metal ve betondur. Felsefi olarak, modern mimarlar geleneksel tarzlara isyan ediyor. Mimaride Modernizm örnekleri için Rem Koolhaas, I.M. Pei, Le Corbusier, Philip Johnson ve Mies van der Rohe'nin eserlerine bakın.

1972'den Günümüze — Postmodernizm

Modernist yaklaşımlara karşı bir tepki, tarihi detayları ve tanıdık motifleri yeniden icat eden yeni binaların ortaya çıkmasına neden oldu. Bu mimari hareketlere yakından bakın ve klasik ve eski zamanlara dayanan fikirler bulmanız olasıdır.

Postmodern mimari, modernist hareketten evrildi, ancak modernist fikirlerin çoğuyla çelişiyor. Yeni fikirleri geleneksel formlarla birleştiren postmodernist binalar ürkütebilir, şaşırtabilir ve hatta eğlendirebilir. Tanıdık şekiller ve ayrıntılar beklenmedik şekillerde kullanılır. Binalar, bir açıklama yapmak veya sadece izleyiciyi memnun etmek için semboller içerebilir.

Philip Johnson'ın AT&T Genel Merkezi genellikle postmodernizmin bir örneği olarak anılır. Uluslararası Tarzdaki birçok bina gibi, gökdelen de şık, klasik bir cepheye sahiptir. En üstte ise büyük boy bir "Chippendale" alınlığı var. Johnson'ın Celebration, Florida'daki Belediye Binası tasarımı da bir kamu binasının önündeki sütunlarla şakacı bir şekilde abartılı.

Tanınmış postmodern mimarlar arasında Robert Venturi ve Denise Scott Brown; Michael Graves; ve Modernizmle dalga geçmesiyle tanınan oyuncu Philip Johnson.

Postmodernizmin temel fikirleri Robert Venturi'nin iki önemli kitabında ortaya konmuştur. Çığır açan 1966 kitabı Mimarlıkta Karmaşıklık ve Çelişki'de Venturi modernizme meydan okudu ve Roma gibi büyük şehirlerde tarihi tarzların karışımını kutladı. Las Vegas'tan öğrenmek, "Mimari Formun Unutulmuş Sembolizmi" alt başlığı, Venturi'nin yeni bir mimari için Vegas Strip amblemlerinin "kaba reklam panoları" olarak adlandırmasıyla postmodernist bir klasik haline geldi. 1972'de yayınlanan kitap, Robert Venturi, Steven Izenour ve Denise Scott Brown tarafından yazılmıştır.

1997'den Günümüze — Neo-Modernizm ve Parametriklik

Tarih boyunca ev tasarımları "mimari du jour"dan etkilenmiştir. Çok uzak olmayan bir gelecekte, bilgisayar maliyetleri düştükçe ve inşaat şirketleri yöntemlerini değiştirdikçe, ev sahipleri ve inşaatçılar harika tasarımlar yaratabilecekler. Bazıları günümüz mimarisine Neo-Modernizm diyor. Bazıları buna Parametriklik diyor, ancak bilgisayar güdümlü tasarımın adı kapmak için hazır.

Neo-Modernizm nasıl başladı? Belki Frank Gehry'nin yontulmuş tasarımlarıyla, özellikle de İspanya, Bilbao'daki 1997 Guggenheim Müzesi'nin başarısıyla. Belki de Binary Large Objects (BLOB mimarisi) ile deneyler yapan mimarlarla başladı. Ancak serbest biçimli tasarımın tarih öncesi zamanlara kadar uzandığını söyleyebilirsiniz. Moshe Safdie'nin Singapur'daki 2011 Marina Bay Sands Resort'una bir bakın: Tıpkı Stonehenge'e benziyor.