Oda kedisi mutfak kedisine: "İnsanlar korkunç budalalıklar
yapıyor!" dedi. "Rudi ile Babette arasında gene her şey bitti.
Babette ağlıyor, Rudi ise belki de onu hatırlamıyor bile."
"Hoşuma gitmiyor benim bu." diye cevap verdi mutfak
kedisi.
Oda kedisi: "Benim de diye, cevap verdi, ama bu sebepten
yas tutacak değilim. Çünkü Babette kırmızı sakallı ile
nişanlanabilir. O da dama tırmanmak istediği akşamdan beri
gelmedi bir daha buraya. O da başka."
Bizim içimizde de, dışımızda da kötü kuvvetler oyunlarını
oynar. Rudi bunu duymuş, bunun üzerinde düşünmüştü.
Yukarda, dağda bulunduğu sıralarda neler olmuştu? Gördüğü
şeyler hayaletler mi, yolda ateşli iken gördüğü düşler miydi?
O zamana kadar ne hastalık, ne de ateş görmüştü. Babette'i
mahkum ederken, kendi içine de bir göz atmıştı. Kalbinde
geçen o vahşi av macerasını, içinde bir müddet önce esmiş
olan sıcak lodos rüzgârını düşünüyordu. Dağda o baştan
çıkma anında yapabileceği şeyleri olduğu gibi Babette'e itiraf
edebilir miydi? Babette'in yüzüğünü kaybetmişti. Ama
Babette'de onu ancak bu kayıp yüzünden tekrar elde etmişti.
Bunu Babette'e itiraf edebilir miydi? Onu hatırlayınca kalbi
parçalanacak gibi oluyordu, İçinde o kadar çok hatıralar
uyanıyor, Babette olduğu gibi bütün halleriyle, canlı, neşeli,
gülerek gözlerinin önüne geliyordu. Kalbinin coştuğu bir anda
ona söyleyiverdiği bazı tatlı sevgi sözleri, gün ışığı gibi
içinden geçiyor, çok geçmeden Babette pırıl pırıl gün aydını
içinde karşısında beliriyordu.
Babette günahını itiraf etmelidir ona, itiraf etmesi lâzımdır!
Rudi değirmene geldi, itiraf zamanı da gelip çatmıştı.
Babette sözlerine bir öpücükle başladı. Asıl günahkârın Rudi
olduğunu söyleyerek bitirdi. Rudi'nin en büyük günahı,
Babette'in sadakatinden şüphe edebilmiş olmasıydı. İğrençti
onun bu yaptığı! Bu kadar güvensizlik, bu kadar sertlik ikisini
de ancak bahtsızlığa sürükleyebilirdi. Evet, muhakkak bu,
onun için Babette Rudi'ye küçük bir vaaz vermek zorunda
kaldı. Bu hem hoşuna gitmişti, hem de ona çok yaraşıyordu.
Rudi bir noktada haklı olabilirdi, o da Bayan analığın
yeğeninin zevzek hayvanın biri olduğunda. Kendisine hediye
ettiği kitabı da yakacaktı. Onu hatırlatacak hiçbir şeyi ortada
kalmayacaktı.
"Öyleyse mesele kapanmış, dedi oda kedisi. Rudi tekrar
döndü, birbirleriyle anlaştılar, tekrar görüşmelerinin en büyük
baht olduğunu birbirlerine temin ettiler."
Mutfak kedisi: "Bu gece fareler konuşurken duydum, diye
atıldı, onlar için en büyük baht ispermeçet mumu yemek,
önlerinde büyük bir porsiyon kokmuş domuz yağı
görmekmiş. Şimdi hangisine inanmalı? farelere mi? âşıklara
mı?
"Hiçbirine, diye cevap verdi oda kedisi, her zaman için en
güvenilecek şey inanmamaktır."
Rudi ile Babette için bahtın en büyüğü, en özel gün adı
verilen düğün gününün doğuşunda gizli ikisi de onu
bekleyeceklerdi.
Ama nikâh ne Bex'deki kilisede, ne de Müller'lerin evinde
yapılacak. Bayan analık, düğünün kendi evinde Montreux'de,
nikâhın da Montreux'deki küçük sevimli kilisede yapılmasını
istiyor. Müller, Bayan analığın bu isteğinin yerine
getirilmesinde ısrar etmekte. Bayanın yeni evliler için
hazırladığı şeyi yalnız o biliyordu. Onların gösterecekleri bu
küçük uysallık, alacakları düğün hediyesine değerdi. Düğün
günü kararlaştırıldı. Ertesi sabah erkenden vapurla
Montreux'ye varabilmek için bir akşam önce Villeneuve'e
gitmeyi düşünüyorlardı. Böyle olursa Bayan analığın kızları
gelini süsleyebileceklerdi.
Oda kedisi: "Tabii ertesi günü burada evde de ikinci
kutlama töreni yapılacak, dedi, yapmazlarsa bütün bu
düşündükleri bir miyavlamaya bile değmez!"
"Burada tabii bir kutlama yapılacak, dedi mutfak kedisi,
ördekler kesildi, güvercinler yolundu, bütün bir dağ keçisi de
duvarda asılı duruyor. Onlara baktıkça ağzım adamakıllı
sulanıyor. Hemen yarın seyahate çıkıyorlar."
Evet, yarın çıkıyorlar. O akşam Rudi ile Babette nişanlı
olarak son defa değirmende oturuyorlardı. Dışarıda Alpler
kızıl bir ışık içinde yanıyor, akşam çanları çalıyor, gün
ışıklarının kızları: "En güzel şey oluyor!" diye şakıyorlar.