Alt katımızda iki yaşlı teyze ve amca oturuyordu.

Teyzemizi 1 Ocak'ta kaybettik. Mekanı cennet olsun.

Onlarla annemin bir anısını paylaşmak istiyorum.

Pandemi sebebiyle neredeyse hiç dışarı çıkmıyorlardı, yemeklerini yapmakta da zorlanıyorlardı artık yaşlılıktan dışarıdan söylüyorlardı.

Annem de onlara yemek götürüyordu.

Bir gün işte amca demiş ki 'kızım zahmet etme, gerek yok' falan, annem de 'olmaz amcacım siz bizim büyüğümüzsünüz, bizim size bakmamız lazım' falan demiş.

Amca da 'O ZAMAN ÇORBA GETİR' demiş.

:D

İşte böyle bir anı.