Batan ışığında doğuyorum
saydam suların akşamı.

Tutuşuyor
ferah yapraklarla
avunan hava.

Yaşayanlardan kopmuş
eğreti yüreğimle
anlamsız bir sınırım ben.

Yazabilmek korkunç
armağanın Tanrım,
canla başla kefaretini ödüyorum.

Uyandır beni ölülerin arasından:
herkes aldı toprağını
ve karısını.

İçimde gördün beni
derinliklerimin gecesinde.

Benimkine benzer
umutsuzluk yaşamıyor
kimsenin yüreğinde.

Tek başına bir adamım
Tek başına bir cehennem.

Salvatore Quasimodo