Karşınızda biri var be sürekli 'ben şöyleyim, ay ben de, benim bundan var, ben, ben, ben...' diye konuşuyor.

Bir yerden sonra gerçekten konuşmaya çalışmıyorsunuz o kişiyle fark ettiniz mi?

Diyalog oluyor monolog.

O anlatıyor siz dinliyor veya dinliyormuş gibi yapıyorsunuz.

Çünkü insan bir noktada 'anladık sen' diyor ve konuşmayı kafasında bitiriyor.

Sinir oluyorum böyle olduğunda.

Sadece kendi varmış gibi davranan insanlara.

Sadece konuşma esnasında değil, bütün hayatlarında böyle davranıyorlar.

Önce kendilerini düşünürler.

Bencillik yani.

Var mı tanıdığınız böyle bir kişi?