Belgesel kuşağımızın ikinci serisinde bu cümleyi kuran insanlar var. Bu cümleyi kuran insanlara illaki denk gelmişsinizdir. O yüzden okurken o ses tonuyla okudunuz biliyorum. Ben yazarken o ses tonuyla yazıyorum çünkü.

Bir kafeye gidersiniz, çay kaşığı getirdikleri an söylerler cümleyi. “Bunu al dostum ya, ben şeker kullanmıyorum.”

Bu cümleyi kuran insanların peşinden söyleyecekleri diğer cümleler şu şekildedir:

“Şekerle çayın tadı alınmıyor.”, “Şekeri bırakınca çay içtiğimi anladım.”

Şimdi linçlemek istiyorum ama linçleyemiyorum da. Haklılar aslında.

Ben de şeker kullanıyordum; o zaman şeker kullanmayan insanların bu triplerine sinir olmaya başladım. Hatta bir süre sanki her şey çok acıymış gibi geliyordu. Bir gün çaya şeker atmayı denedim. İşte o gün anladım ki bu “Çayın tadını şimdi almaya başladım.” cümlesi çok doğruymuş.

Şerbet gibi gelmişti tadı. “Şeker karıştırılan çay kaşığı benim bardağıma değse ayırt ederim.” cümlesi şov değilmiş mesela.

Evet bu cümleler şov değil ama bunun tribine giren insanlar şov bence. Yahu sen çıkar çayının tadını, ayırt et ne yapıyorsan yap işte. Bunu şov haline getirmenin lüzumu yok. Bıraktın mı şekeri? Helal süper devam.