Bugün benim süper kahramanım olan annemin doğum günü. Teyzemle ikiz olmaları gücünden güç azaltmamış annemin.

O tüm dünyayı sırtlanabilen, kimseye hayır diyemeyen, deyince üzülen bir koca yürekli kadın. Başkasının yükünü de sırtına alabilen ama bunun lafını etmeyen, bir gün karşılığını beklemeyen canım annem.

İçimden anam garip anam, çilekeş anam demek istiyorum tabii o ayrı.

Şaka bir yana çok uzun yılların ardından evliliğini bitirebilme cesareti gösterdi annem. Artık iki kişi olması gerekiyordu, bunu biliyordu. Ama bir güne bir gün bu durumdan hiç sızlanmadı. Aksine babalarının çocuklarını terk etmesine içi sızladı. Fazla fazla sahiplendi, fazla fazla sarıldı bize. Bir gün olsun babamın yokluğunu bize yaşatmadı. Hiçbir şeyimiz eksik kalmadı.

Cebimizde her zaman paramız, ısınacak bir evimiz oldu. Ama daha da önemlisi annem hep yanımızda oldu.

Dizlerine yatıp ağladığımda beni teselli eden, ama aramak yönünden beni biraz ihmal eden, yorgun olunca sinirleri bozulan, gıdıklayınca hemen gülen, ‘haydi’ lafını bir sürü tekrar etmeyi seven, tez canlı, çok hamarat, çok becerikli, çok güzel, ilk seferde asla evet demeyen, işi hiç bitmeyen CANIM ANNEM: İYİ Kİ DOĞDUN, İYİ Kİ BENİM ANNEMSİN!

*Seni unuttum sanma tezyoşum. Anne üç çeyreğim. Ne zaman kulağıma ‘Dilara’ gelse, hemen mırıldanır seni anarım. Okey oynarken kız kapat şunu dedikten bir saniye sonra hemen oynamaya başlayan, “Sevimli” esprisi yapan (bu bizim aramızda bir espri), ‘heh’lemeye bayılan, bununla dalga geçildiğinde “Heh’inize başlayacağım şimdi heh!’ diyen canım teyzoşum: İYİ Kİ DOĞDUN!

İkinizi de çok seviyorum…