Hayvanların kralı bir sabah
Bolcana av bulmayı koymuş aklına.
Doğum gününü kutlayacakmış güya...
Aslanın avı serçe merçe olacak değil ya:
İyisinden, güzelinden yabandomuzları,
Ve de geyikler, ceylanlar istemiş canı.
Öylesine önem vermiş ki aslan bu işte
Özel bir görev yüklemiş
Sesi, Stentor'u bastıran eşeğe,
— Sen, demiş; benim borucubaşım olacaksın.
Götürüp eşeği av yerine
Dallar, yapraklarla gizleyince de;
— Şimdi, demiş; var gücünle anıracaksın!
Düşünmüş, doğru da düşünmüş ki aslan,
En korkusuz hayvanları bile
Alışkın olmadıkları bu yaman boru
Uğratır sığınaklarından dışarı.
Birdenbire korkunç bir gürültüdür kopmuş
Şaşkına dönmüş ormanın bütün konukları.
Dört bir yana kaçan kaçana
Ve tabii düşen düşene
Aslanın amansız pençesine.
— Gördün mü ne yamanmışım, demiş eşek
Avın bütün şerefini benimseyerek.
— Gerçekten, demiş aslan; yiğitçe anırdın.
Bilmesem ne mal olduğunu
Ben bile korkardım, doğrusu.
Eşek kızabilse kızacak,
Ama nerde o yürek!
Aslan alay etmekte de haklı üstelik
Eşeğin caka satması da çekilmez doğrusu.
Yaradılışına aykırıdır bu.