Merhaba sevgili okurlar;

Sizlerle bugün garsonluk yaptığım dönemlerde başımdan geçen tuhaf olaylar serimize başlıyacağız. Dilerseniz konuyu çokta uzatmadan anlatmaya başlayayım direk.

İlk Gün İlk Heyecan

Mesleğe başlama hikayem biraz komik. Sadece yardım etmek istemiştim yeni açılan bir mekana ama sonuç pekte öyle olmadı. Bir baktım resmen tepsi taşıyorum, sipariş alıyorum. Bu evreye gelmeden önce sadece yardım etme amacıyla masa taşımalarına yardım etmiştim. Nereden bileyim o gün açılacaklarını ve mekanın sahibiyle tanışır tanışmaz samimi olacağımızı. Bi baktım önümde önlük elimde adisyon kağıdı (Ne yapayım siparişi hatırlayamadığım için çaktırmadan yazıyordum kağıda.). Neyse neyse ben işin tuhaf yanına geleyim. Müşteri olmayı düşündüğüm, cidden güzel mekan yapmışlar şuradaki masada otururuz herhalde beğendim orayı dediğim yerde çalışmaya başladım. Bir sor değil mi '' Tecrüben var mı?, Daha önce böyle bir iş yaptın mı?'' hiçbiri yoktu direk başlamıştım işe. Hayır bende demiyorum ki kendi kendime ''Ne yapıyorum acaba şuan?'' diye. Baya ücretli eleman misali başladım bu işe. Çaylar, kahveler, mochalar, pastalar havalarda uçuşuyor. Tabii ben de arada yanlış masaya yanlış sipariş götürüyorum ama bunu geçelim şimdilik. En net hatırladığım olay tam 14 çay servisini tek tepside taşırken düşürdüğüm. Bir anda bütün elemanlar alkışlamaya başlamıştı beni. Çok utanmıştım :( .

Açılış Dahil Her Şey On Numara da İş Bitmiyor

Doğru okudunuz ben sanıyorum ki 00:00 hadi 01:00'da iş bitsin yok bitmiyor. O gün saat 03:30 da oturma fırsatı buldum anca. Her şey ama her şey çok keyifli geliyordu bana ama birde bunu ayaklarıma sormak lazımdı. Artık onları hissedemiyordum. Üstüne üstlük iş bittikten sonra çalışanlar ve patron olarak muhabbet etmeye oturduk saat oldu mu sana 05:00. Ayaklarım isyan ediyordu artık resmen özerkliklerini ilan edip bedenim kopup eve gideceklerdi ama öyle mi oldu hayır. Şaşırmam bitti mi? Tabii ki de hayır. ''Neden?'' derseniz sevgili dostlar tam kalktık evlere dağılıcaz patron dediki ''Çalışmanı çok beğendim sabah 08:30'da dükkanı aç.'' Ben orada sanırım yaşadığım şoktan dolayı tepki veremedim ama içinden geçen tek şey ''Ben müşteri olacaktım.'' cümlesi oldu.