Uykuların kaçar geceleri,

Bir türlü sabah olmayı bilmez,

Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya

Deli eden uğultudur başlar kulaklarında,

Ne çarşaf halden anlar, ne yastık

Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık,

Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın,

Onun unutamadığın hayali,

Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine,

Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

 

Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu,

Şerefin, faziletin, iyiliğin güzelliğin.

Gün gelir de, sesini bir kerecik duymak için,

Vurursun başını soğuk, taş duvarlara,

Büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığın

Duyarsın.

Ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın.

Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

 

Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin

Niçin yaratıldığını.

Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini

Uzun uzun seyredersin aynalarda güzeliğini

Boşuna geçip, giden yıllarına yanarsın.

Dolar gözlerin, için burkulur

Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

 

Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların

Sevilen gözlerin erişilmezliğini

O hiç beklenmeyen saat geldi mi

Düşer saçların önüne ama bembeyaz

Uzanır gökyüzüne ellerin

Ama çaresiz

Ama yorgun

Ama bitkin

Bir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsın

Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı

Sevmek ne imiş bir gün anlarsın

 

Bir gün anlarsın hayal kurmayı

Beklemeyi

Ümit etmeyi

Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir

Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi

Lanet edersin yaşadığına

Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın

O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden

 

Seni sevdiğimi bir gün anlarsın.

 

Ümit Yaşar Oğuzcan

 

Friendz10