Geçen gün mağazadayım kimse de yok mağazada müşteri olarak. Bir müşteri geldi, ben de nasıl heveslendim ilgileneyim diye, teyzenin resmen üzerine titriyorum.

Bir sürü kıyafet bulduk, kabine ürünlerini bıraktım denesin diye ama hala reyondayız. O sırada başka bir müşteri daha geldi, ben ona da ‘Hoş geldiniz.’ dedim. Çünkü bu benim görevim. Ama ilk müşterinin bir yüzü düştü. Ben anlam veremedim ama her ikisiyle de ilgilenmeye devam ettim.

İkinci müşterime satış yapıp gönderdim. İlk müşterinin yanına gittim ilgilenmeye devam etmek için, kabindeydi hala.

“Nasıl oldu içinize sinmeyen bir şey var mı? Yardımcı olabileceğim bir şey var mı?”

 Ben tüm tatlılığımla soruyorum, ben ne kadar tatlıysam o kadar nemrut karşılık veriyor müşteri teyzemiz. Ben de hala ne olduğunu anlamaya çalışıyorum aniden ne oldu da modu düştü acaba diye. Sonra aslında pantolon almak istediğini söyledi;

“Tabi, beraber onlara bakalım kabindekileri denediyseniz.” dedim.

Bana dönüp dedi ki:

“Yok zaten siz gidin başka müşterilerle ilgilenin.”

NE DEDİN SEN? ÇAT! NE DEDİN SEN? ÇAT!

Ablacım affedersin bir tek seninle ilgilenmediğim için. Ben zaten niye ikinci müşteriyle ilgileniyorum, o kim ki?

İşte insan böyle durumlarda karşısındakine:

‘ABLACIM SEN NEYMİŞSİN YA?’ demek istiyor ama

“Nasıl isterseniz.”

diyebiliyorsunuz sadece. Yani eğer kovulmak istemiyorsanız ya da dükkan sizin değilse...

Evet bu da böyle bir anımdı, müşteriden trip yediğim. Bana küsen bir müşterim de olmadı demem.