Dün kuzenimle görüntülü konuşuyorduk ve büyüdüğümüzü fark ettik. Şöyle gerçekleşti olay; konuştuğum kuzenimin abisi baba oluyor. Böyle güzel bir haber aldık, ailemize yeni bir üye katılıyor. Karşılıklı onun tebrikleşmesini yapıyorduk.

Sonra bir anda sohbetimizin bu olmasını yadırgadık. Çünkü çocukken annemlerden gizli yoldan getirdiğimiz pişmaniye kutusunu çalar ve ranzanın altına saklardık. Kimsenin bizi görmeyeceğinden emin olduğumuzda çıkarıp yerdik.

Sürprizli yumurta şeklindeki çikolatadan şirinler çıkardı onların koleksiyonunu yapardık. Kim daha önce toplayacak yarışına girerdik, birbirimizin oyuncaklarını kıskanırdık. Mesela Şafak Abla’nın ona verdiği sarı civciv hala kıskançlık sebebimiz.

O yiyecek, içecek savaşı yaptırırdı bana, kim daha önce bitirecek diye. Ben de gaza gelir bir hışımla yiyip içerdim. Sonra o karşımda yiyip içmenin zevkini çıkarır ve beni delirtirdi.

Şimdi sohbetimizin hala oldum, amca oluyorum olması büyüdüğümüzü hissettirdi. Beraber büyümek de güzel orası ayrı ama yaşlandık galiba.