Bu öyle bir hastalık ki seni sen olmaktan çıkartır. Neden mi? Sadece rol yaptığın için. Kendine has hiçbir şeyin yoktur. Sıradanlıktan bahsetmiyorum burada. Yani tek düze verilen tepkiler, konuşmalar vs değil konu. Senin sen olmak dışında herkes ve her şey olma çaban. Tanıdığım bir insan vardı böyle. Kızdığı zaman rolcülüğünü yaptığı kişiyi, mutluyken kim olduğunu, bir şey isterken kim olduğunu tek tek söyleyebilirim.

En büyük rol de şu sosyal medya yalanları. Mutsuzluğun son halkası olmuş kişilerin sanki bana mutluluğun nirvanasındaymış gibi fotoğraf paylaşmaları. Bayılıyorum o insanlara. Sosyal medyada gördükçe gülüyorum ama bir noktada da üzülüyorum. Neden buna ihtiyaç duyuyor diye? Sen de tanıyorsun bu tipte insanları hiç yalanlama şimdi. Onlara hep beraber Oscar Wilde’ın şu eşsiz sözüyle cevap verelim mi?

• Kendin ol, diğerleri çoktan kapıldı.

Adam ta ne zaman söylemiş bunu, bir etkisi var mı? Tabii ki hayır. Neden çünkü o bunu yaptı ve mutlu oldu, ben de yaparım ve mutlu olurum çıkarımını yapmayı asla bırakmayan insanlar asla bitmeyecek. Hiç demiyor ki ben bunu yapabilir miyim? Demez o rolünü yapar ve rahatına bakar. En azından rahat ve mutlu olduğunun düşünülmesini ister. Aslında öyle mi? Tabii ki hayır. Lütfen rolcülüğü kenara bırakalım ve kendimiz olalım. En azından sen sen olarak kaybet. Anlaştık mı?