Merhaba herkese;

Gene bir gün sabahçı olmama rağmen güzelce kahvaltı yapayım diye kafeye gittim. Bu sefer kendimden emin ve karalıydım müşteri olarak oturma konusunda. En azından kendi kendime başarabileceğimi falan söylüyordum. Neyse geldim kafeye oturdum, hoş geldin, nasılsın, ne işin var burada, uyusana eve gidip, gibi garip öneri ve konuşmalardan sonra dedim ki ''Kahvaltı tabağı alabilir miyim?''. Çalışan arkadaşım ''Hemen:'' diyerek mutfağa doğru gitti, resmen heyecanlanmıştım, sonunda müşteri olarak oturabilecektim çalıştığım kafede. Tam oh dedikten sonra çay isteyecektim ki bardaki demlik çay poşetlerinden sadece kavanozun dibinde kaldığını gördüm ve o an kan sıçradı resmen beynime. Daha dün 1 haftalık malzemeyi toptancıdan istemiştim ve onların içinde çay yoktu. Bardaki canım çalışana da 3 kere sormuştum halbuki ''Çay lazım mı?'' diye. Onun da bana verdiği cevap ''Yok abi ne çayı, elimizdekiler yeterde artar bile.'' olmuştu. Sakin sakin bara doğru yöneldim, kavanozu açtım, içinde sadece 6 adet poşet demlik çay var. Şaka değil 6. 6 ya 6. Koskoca kafede bir demliğe 8 çay koyuyoruz zaten. 6 tane çay kalmış. Baristanın savunması ise ''Çaycı mıyız biz?'' oldu. Bu savunmayı duyduktan sonra çocuğun eline verdim parayı dedim ki ''Toptancı şu şehirde (iki şehir arası 1 saat 1 saat 15 dk civarı sürüyor) git isim soyisim ver çayları al gel.''

Çocuk hemen kabul etti ve montunu giyip yola çıktı. Benim kahvaltı ne oldu? Tabii ki yalan oldu. Geçtim bara zaten diğer çalışan arkadaşlarda şaka yapmışlar bana. Kahvaltı tabağı diye iki tane poğaçayı tabağa koyup getirmişler. Onları da barda yedim ama sakinleşemiyorum. Saat henüz erken evet yetişme şansı var çocuğun ama mümkün değil onun yetişmesi o kadar eminim çocuğun yetişemeyeceğine. Müşteri çay istedikçe benim elim ayağım titriyor, müşterilerde inat gibi normalde kahve için insanlar bile canım çay çekti diye çay istemeye başladılar. Aradan saatler geçti çözüm olsun diye marketten çay aldırdım ama yok olmuyor, aynı tadı aynı lezzeti olmuyor. Saat akşam 20:00 civarları geldi çocuk ve dükkana bağırara bağıra şu cümleyle girdi ''Çaayyy Çeeekkk''. Sanırım 7 saattir yoktu bu çocuk ve bu gururlu yükselişen anlam vermemiştim. Elinden çayları alıp, kulağına fısıldadım ''Nerdesin lan sen?'' diye. Gelen cevap çok daha yaratıcıydı ''Gezdim ağabey, sonrasında da toptancıya gidip alıp geldim.'' şu vakur yükselişe bir bakın. Resmen ağabey gel beni çay niyetine demle diyor. Olayı gene patronumuz tek cümle ile çözdü ''Çocuk gezmiş sende barda durdun tamam işte.'' Bakakaldım suratına patronun.