Çiçek besliyor musunuz? Bir de besliyorsanız onlarla konuşuyor musunuz?

Ben çiçeklerimle konuşurum. Bunu ailemden öğrendim. Ailem çok sevgi dolu oldukları için çiçekleriyle de konuşurlar. Çok fazlaca çiçekleri de var ayrıca. Ama ona rağmen hepsiyle ayrı ayrı konuşurlar. Onlarla konuştukça tohum verdiğine, açtıklarına, büyüdüklerine inanırlar. İnanmaktan da öte şahit oluyorlar bu duruma.

Ben de çiçek besliyorum. Çiçek dediysem de kaktüs. Ben anca ona bakabiliyorum çünkü… Unutuyorum sulamayı…

Her neyse eve kaktüs aldım, suluyorum da unutmuyorum. Gelip gidip sularken konuşuyorum onunla. Büyümesini, çiçek açmasını, tohum vermesini söylüyorum. “Oyy benim güzelliğim” gibi minnoş sevgi sözcükleri söylüyorum. Ama haftalar geçti asla büyümedi. Hiçbir gelişim yok, üzülüyorum.

Acaba konuşmayı mı beceremiyordum? Sabırlı davrandım birkaç ay daha bekledim ama tabii konuşmayı arttırdım kendisiyle. Yok resmen bana küs gibi asla hiçbir gelişme yok. Geldiği gün gibi duruyor, yapay çiçek gibi.

En son bir gün artık ne kadar üzüldüysem, kaktüsümü sularken isyan ettim.

“Sana 1 hafta veriyorum ya büyürsün ya da seni atarım çöpe!” dedim.

Benimki ertesi sabah 6 tohum vermiş. Çok mutlu oldum olmasına ama bir yandan da üzüldüm. Aylardır düzgünce konuştum sevgiyle olmadı, tehdit edince büyüdü şapşal çiçek.