Bir dumanla dolmuş dünya

Boğucu bir duman

El yazması bir kitapta

Bir hikaye okudum:

 

Bakırcılar bir zaman

Bir koca kazan yaptılar.

Bakırcılar gece oldu, evlerine gittiler

kazan kaldı dükkanda

Sabah ola, aşlar pişe

Sabah ola, o da gide

Bakırcılar gittiler

Kazan kaldı dükkanda.

 

Kazan bekler

Saatler geçer gece

Bir büyücü gelir girer içeri

Çalıp gider bu kazanı gizlice.

 

Issız bir dağ başında

Ateş yakar büyücü

Yanma ateşim yanma

Ateşin elinde mi?

İçinde tılsımlı su

Kazanım kaynama

Kazanın elinde mi?

 

Şeytan gelir, sorar

Kaynattığın kazana

Açlık, ölüm kattın mı?

Kattım.

Fitne, fesat attın mı?

Attım.

 

Kazan kaynar

Kaynadıkça kara kara

Bir duman çıkar

Duman gider dağlara.

 

Karşı yatan yüce dağlar

Eğilin de duman geçe!

Dağlar saf, çocuk gibi

Kötülük olduğun ne bile?

Dağlardan esen rüzgar

Dumanı iletin hele!

Rüzgar saf, çocuk gibi

Kötülük olduğun ne bile?

 

Duman aşar dağları

Azar azar

Şehirlere, köylere

Duman uzar.

 

Odalara, evlere

Duman sızar,

Gören gözler görmez olur

Duman girer kıvrıla kıvrıla

İnsanların kalplerine kadar.

 

Göz gözü görmüyor bu zamanda

Bu dumanı yok etmenin çaresi

Kitap yazmıyor.

 

Behçet Necatigil

 

Friendz10