Düştüm, ayağa kalkamam dedin. Kalkmadın mı? Kalktın.

Kimseyle var olmadın, kimsenin yokluğuyla da yok olmayacaksın. 

Bir zamanlar içinden çıkamam dediğin, atlatamam dediğin acıları hep geride bıraktın.

Geçmez dediğin bütün acılara bağışıklık kazandın.

Şimdi kaybettim diye üzüldüğün o insandan önceki hayatını düşün, çok da güzel yaşıyordun hayatını.

Ondan sonra da yaşayacaksın.

Bazı acılardan kaçamazsın belki. O acıların etrafından da dolaşamazsın, yaşaman gerekir.

Acı da zaten yaşamayı talep eder. Yaşa acını ama teslim olma.

Düştüysen daha önce de kalktın. 

Şu cümleyi de kendine sık sık tekrar et:

"Düştüysem bu ilk değil, yine kalkarım."

Bir zamanlar canını çok acıtan acılar için verdiğin ne savaşları kazandın.

Bazen çok sert düştün ama yine de ayağa kalktın. 

Sakın kimseye 'Ben sensiz yaşayamam' deme, yaşarsın.

Sana yaşatılan hiçbir şeyi unutmazsın belki ama onlarla yaşamaya da alışırsın.

Düşmekten de korkma, düş. 

Ayağa yine kalkarsın.