Bir Afrika ülkesi sözü şöyledir:

"Köyü tarafından sevilmeyen çocuk, sevgi sıcaklığını hissetmek için köyü yakar." 

Sırf bu yüzden sevgi dediğimiz olgu ilk önce aileden öğrenilmelidir.Bir çocuğa bırakabilecek en büyük miras; sevmeyi sevilmeyi bilen, sevgiyle dolu bir kalptir. Çünkü ailesinden sevgiyi öğrenmeyen, ailesi tarafından sevilmeyen her çocuk, günün birinde bu eksikliğini doldurmak ister. Karşısına çıkan herkesin, sevgisine ihtiyaç duyar ve yanılır. Çünkü kimse, ailesinden öğrenemediği o güze sevgiyi, ona öğretemez, gücü yetmez.

İnsanın karşısına her zaman iyi niyetli kişiler de çıkmaz. Günün sonunda öğrenilmeyen o sevgi br başkasının elinde büyük bir silaha dönüşebilir. Bu silah en çok, o dünyaya geldiğinden bile haberi olmayan çocuğu vurur. Ebeveyn olmak, para vermek, kıyafet almakla bitmiyor...