elimden gelen bu ben iki kişiyim

çoğalmak neyse ne azalmak zor

birisi seni her an bırakıp gittiğim

öbürü kan gibi tutulmuş seviyor

ağzındaki acı alnındaki çizgiyim

gözlerine kirli bir bulut getirdim

hiçbir sevinç aydınlığı onu silemiyor

elimden gelen bu ben iki kişiyim

birisi kapadığın kapılardan gitmiyor

yağmur yağmaksa o güneş açmaksa o

bir yerin üşüse onun sıcaklığı

öbürü en içten çağrını işitmiyor

hüneri ne dersen duygu kaçakçılığı

alıp tutmaksa o basıp gitmekse o

bakışları kıyısız bir deniz uzaklığı

elimden gelen bu ben iki kişiyim

ikisi birbirinden çıkmaya uğraşıyor

bilmem ki hangisinden nasıl vazgeçeyim

birisi yeni baştan serüvene başlamış

öbürü silahında son mermiyi yakıyor

çoğalmak neyse ne azalmak zor.

Attila İlhan

Friendz10