Kaybettik diye üzüldüğümüz insanların gidişleri aslında kurtuluşumuz oluyor, farkına varamıyoruz. Bazen birilerinin bize ait olmadığını, hayatımızda olmaması gerektiğini erken fark etmek hayat kurtarıyor, göremeyebiliyoruz.

Şimdi verdiğin emekleri düşün, yaptığın fedakarlıkları, harcadığın çabaları, bir şeyler ayakta kalsın diye tek başına uğraştığın zamanları düşün.

Birileri senden gitti diye üzülüyorsun ya hani, kaybettiğin için ağlayıp sızlanıyorsun ya, bırak gitsin. Evet gitsin. Bazen de sen gideceksin. Sebepsiz değil, sebeple. Mesela senin için hiçbir çaba sarf edilmediğini, emek verilmediğini gördüğün an gitmelisin. Ya da o kadar çabana rağmen gitmek isteyene izin ver, bırak gitsin.

Reşat Nuri Güntekin'in de dediği gibi:

"O kadar emeğe rağmen giden insan; yüktür, kayıp değil."