Haberlerde bir sürü felaket gündem olabiliyor. Savaşlar, doğal afetler, kazalar ve daha pek çoğu. Ancak bugün gördüğüm bir haberden sonra en büyük acının bir insanın evladını kaybetmesi olduğunu düşünüyorum. Düşünün çocuğunuzu büyütmüşsünüz. Bu çocuk 19 hatta 20 yaşına gelmiş. Bütün sorunlu dönemlerini atlatmış ve artık hayata atılmaya hazır bir durumda. Tam kendi kendinize ben elimden geleni yaptım yıllarımı harcadım evladım için deyip mutlu olurken evladınızı kaybediyorsunuz. Ya da daha küçük ve büyümemiş. Onunla ilgili çok güzel hayalleriniz var. Büyüdüğü zaman harika bir insan olacak. Ama bir şey olduğunda ve evladınızı kaybettiğinizde bütün hayalleriniz yıkılıveriyor. Çok kötü bir şey çok.