Çocukluğumuzda, gençliğimizde, okul yıllarımızda, okullardaki törenlerde okuduğumuz veya duyduğumuz Atatürk şiirleri vardı. İllaki bir tanesini mutlaka duymuşsunuzdur. Birçoğunu da duymuşsunuzdur. Hala ezberinizde olan bile vardır biliyorum. Hepimizin vardı çünkü. Benim hafızama kazınan, hiç unutmadığım bir tanesi var. Ki en sevdiğim de odur. Bugün sizlerle o şiiri bir kez daha okumak istedim.

Halim Yağcıoğlu/ Mustafa Kemal’ler Tükenmez

Tükenir elbet
Gökte yıldız denizde kum tükenir
Bu vatan bu topraklar cömert
Kutsal bir ateşim ki ben sönmez
İnanın Mustafa Kemal'ler tükenmez.

Ben de etten kemiktendim elbet
Ben de bir gün göçecektim elbet
İki Mustafa Kemal'im var iyi bilin
Ben işte o ikincisi sonsuzlukta
Ruh gibi bir şey görünmez
İnanın Mustafa Kemal'ler tükenmez

Hep kardeşliğe bolluğa giden yolda
Bilimin yapıcılığın aydınlığında
Güzel düşünceler soyut fikirlerde ben
Evrensel yepyeni buluşlarda
Geriliği kovmuşum ben dönmez
İnanın Mustafa Kemal'ler tükenmez

Başın mı dertte beni hatırla
Duy beni en sıkıldığın an
Baştan sona her şeyiyle bu vatan
Sakın ağlamasın kasımlarda
Fatih'ler Kanuni'ler ölmez
İnanın Mustafa Kemal'ler tükenmez