Küçükken çok kolaydı aynı cümle içerisinde bile fikrimizi değiştirirdik.

Büyüyünce öğretmen olmak istiyorum yok doktor olacağım, gibi.

En sevdiğimiz renk ve sayı da aynı şekilde değişirdi.

Bir gün pembe delisiyiz öbür gün maviden başka renk istemiyoruz.

En sevdiğimiz sayı yaşımız olan 5, seneye artık 6 oluyor.

Ama işler büyüyünce öyle olmuyor.

Alışkanlıklardan vazgeçilmesi gerçekten zor.

İleride ne yapacağına dair karar verme konusuna girmiyorum bile.

En sevdiğimiz renk ve sayıdan bile zor vazgeçiyoruz.

Pembeyi bırakmak istemiyorum mesela ama maviyi daha çok seviyor gibi hissediyorum.

Bir de pembenin imajı fazla 'barbie' oldu gibi.

Kendimi o imajla bağdaştırmıyorum pek.

Sayı için bir değişiklik yok, aynı devam.

Ama ileride neler olur bilmiyorum.