Evcil hayvanı olup ona gerçekten evcil hayvan olarak bakan insanlardan hiç olamadım.

Kedim var hepiniz biliyorsunuz artık, Köfte.

Köfte 9 yıldır benimle ve ciddi anlamda çocuğum o benim.

Gerçek anlamda beraber büyüdük, pek çok şey atlattık beraber.

Üniversite bitirdik, taşındık, hastalık, sağlık gördük.

Beraber hastalandık, beraber ağladık, beraber ağladık, beraber güneşin keyfini çıkardık.

Bazen köfteden çocuğum o benim diye bahsettiğimde "evcil hayvan sonuçta, bence abartıyorsun" gibi tepkiler alıyorum.

Umursamıyorum, çünkü onunla yaşanmışlıklarımı bir ben bilirim.

O benim 9 senedir gerçekten çocuğum oldu.

Siz nasılsınız bu konuda, siz de çocuğunuz gibi mi hissediyorsunuz?