Sokak hayvanlarını da besleyen biri olarak evcil hayvan sahibi olduğumu evde önüne mama koyduğumda anlamadım.

Evcil hayvanımla beraber uyuduğumda ya da kendini sevdirdiğinde de değil.

İnşallah hasta olmaz asla evcil hayvanlarınız ama ben evcil hayvan sahibi olduğumu o hasta olduğunda anladım.

Öyle bakıyor ki yüzünüze bir şey söylese 'iyiyim' dese diyorsunuz.

İyi günde kötü günde.

İyi günde değil de kötü günde anlaşılıyor bence.

Veterinerin kollarına bırakıyorsunuz hayvanınızı ama canınız orada oluyor.

Haşmet'e bir gün evde arı saldırdı. Evet, Haşmet değil, arı saldırdı. Koluna yapıştı böyle, sonra Haşmet evin içinde arıyla beraber koşmaya başladı. En sonunda yatak odasında durdu ben de arıyı uzaklaştırdım kolundan. Buz getirdim Haşmet'e, koluna tuttum. Öyle uslu durdu ki. Buzu çektikten sonra yine kolunu uzattı buz tutayım diye. Canım benim.

Bugün bir küçük yolculuk yaptık da Haşmet'le çok stres oldu, onunla beraber biz de stres olduk tabii ki. O yüzden sizlere evcil hayvan sahibi olmanın bir de bu yanı olduğunu söylemek istiyorum. Ve sahiplenmeden önce kesinlikle ama kesinlikle bunu da düşünün olur mu?