Toptancılarla iletişim de hep sorun yaşadım. Bilmiyorum neden ama yapamıyorum toptancılarla konuşmayı. Ya eksik geliyor ya geç geliyor bir türlü düzgün muhataplık seviyesini belirleyemedim. Beceremedim bunu bir türlü, sanırım bu duruma bu anımdan dolayı da oldu. Sanırım değil kesin bundan oldu bence.

Bir önceki gece kafeyi 4:00’da anca kapatmıştık ve tabii ki ben sabahçıydım bir sonraki gün. Gerçekten anlamıyordum bu durumu. Sohbet çok hoşuma gidiyordu sanırım. Oturup kalıyordum resmen çay, muhabbet ve güzel ortam beni büyülüyordu. Peki bu sırada ben açılış yapacağımı hatırlıyor muydum? Kesinlikle hayır. Sonra neden sırtım tutuldu, yok efendim neden kafedeki koltukta uyudum. Uyurum tabi, diğer türlü geç kalacağım çünkü. Kafenin üst katında kendime bir kıyafet dolabı bile ayarlamıştım. Neyse konumuza dönelim.

O gün sabah 04:00’a kadar koyu bir muhabbete daldık. İnanılmaz güzeldi lakin sabah 09:00’da iki tane toptancı gelecekti ve hafta sonundan önceki son uğramaları olacaktı. Yani siparişi çektim çektim, çekemedim çok büyük sıkıntı bekliyordu beni. Hani sadece beni de değil komple bütün kafeyi. Nedense o gün eve gidip uyumak geldi içimden. Sanırım ben de unuttum toptancıları. Sabah bir telefon sesi ama kaç kere çaldı ben bilmiyorum. Bir baktım saat 09:15 ve arayanlar toptancılar.

İşte orada ruhumu teslim edebilirdim gerçektim. Peki ben ne yaptım? Hemen üstümü giyip fırladım evden. Çaylar, kahveler, ikramlar ne sözler havalarda uçuştu. Kafeye ışınlandım resmen. Sonunda ikna ettim onları ve beni biraz daha beklediler. Söz verdiğim her şeyi ikram ettim ama sanırım tam hatırlamadığım için fazla da vermiş olabilirim ikramı. Neyse en azından sorunsuz çözüldü bu durum. Bir de bunu patrona anlatması var tabi.