İlk günden alıştığımız emektar aydınlık,

Anne yüzünde, dost yüzünde, evlat yüzünde;

Her sabah başlayan şeye doymadık,

Düşümüz gerçeğimiz ne varsa yeryüzünde.

Gökyüzü belledik şu ürperen maviliği,

Başımız darda kalınca el açtığımız yer;

Gökyüzüdür avutan akıllıyı deliyi,

Gökyüzünde bulutlar uçurtmalar ümitler.

Her mevsimiyle insanı ayrı ayrı saran,

Bunca güzelliği nasıl koyup gideceğiz;

Yaman çalacak o çalmayası saat yaman,

Geçmiş ola bir kez yumuldu mu gözlerimiz

Cahit Sıtkı Tarancı

Friendz10