Garsonluk serüvenlerimin bazılarını anlattım sizlere ama sanmayın ki gökten inip garson oldum. Paspas attım, tuvalet temizledim, tek tek masaları sildim ve garsonların aldıkları siparişlerin servisini yapmak gibi yollardan geçtim. Sonuç olarak çay dökme faciamdan sonra bu normaldi. Gelelim nasıl barista olduğuma. Daha doğrusu olamadığıma. Hevesle izlerdim baristamızı. Nasıl yaptı? Ne yaptı? Nasıl başardı kahveyi dört kat koymayı diye. Günlerden bir gün bar servise yetişemez oldu. Sipariş çok ama baristanın da iki eli var yetişemedi haliyle. Bana seslenip bara gelmemi istedi. Heyecanla barın arkasına geçtim. Buraya daha önce de geçmiştim ama hep çay almak için. Artık öğrenecektim. Heyecanım dorukta.

Geçer geçmez bana espresso çekmemi söyledi. Sanırsınız o dönemde bana kuantum fiziğinden bahsediyor. Öyle geldi bana. Kendi kendime dedim ki kahveyi cihaza yerleştir tuşuna bas tamamdır. Öyle mi oldu? Tabii ki hayır. Neden? Çünkü ben kahveyi çekmeyi akıl edemedim. Daldırdım bottomlesi (çekilmiş kahvenin koyulup cihaza sabitlendiği alet) çekirdek kahvelerin içine. Kimse de dur demedi. Biraz zorlayarak yerleştirdim hazneye, bastım tuşa. Bekliyorum ki kahve demlenerek bardağa akacak. Öyle mi oldu? Tabii ki hayır. Kahve aletinden garip garip sesler gelmeye başladı ve bir anda su akıtmaya başladı. Nasıl korkuyorum ama bu durum karşısında. Baristamız bir kahkaha attı sanırsınız hayatının en yüksek sesli kahkahasıydı. Hayatım boyunca bu kadar rezil olmadım sanırım. Hani bu durum ‘’Ne var ya unuttum?’’ denilecek bir şey değil. Cihazı, komple kahve makinesini bozuyordum neredeyse.

Gülmesi bitince hızlıca bana neyi nasıl kullanacağımı anlattı ve çekirdek kahveleri önümden çekti. Gerçekten çok utandım. Ama bu kazadan sonra öğrendim. Cidden öğrendim :D