Günün birinde doğada bir gelincik ve bir horoz yaşarmış. Gelincik horozu yakalamış. “Ben bu horozu yiyeceğim ama bir nedenim olmalı.” demeye başlamış.

“Uykunun en güzel yerinde ötmeye başlarsın, herkesi uykusundan edersin, rahatları bozarsın. Seni yersem eğer ki bu sorun ortadan kalkmış olacak, rahat bir uyku çekeceğiz.” demiş. Bu sözleri duyan horoz hemen bir cevap bulmuş:

“Evet, insanları sabah uyandırıyorum ama onlara kötülük olsun diye değil. Onlar benim sesime uyanıp erkenden işlerinin başına geçiyorlar. İşlerini çabuk hallediyorlar.” demiş.

Bunun üzerine gelincik başka bir yerden uydurmaya başlamış: “Ben senin ahlakını hiç beğenmiyorum. Senin gücün sadece tavuklara yetiyor. Bu yüzden onların saçını başını devamlı yoluyorsun.” demiş.
Horoz yine durmadan cevabını vermiş: “Biz aynı kümes içerisinde doğru düzgün yaşıyoruz. Gayet güzel anlaşıyoruz. Sana ne Oluyor?” Gelincik kızarak:

“Seni gidi laf ebesi seni. Sen her söze bir karşılık buluyorsun diye benim karnım açlıktan zil mi çalacak?” bu sözün üzerine horozu tutup yemiş.