O kadar düşündüm ki seni,

gerçekliğini yitirdin.

Vakit var mı daha erişebilmek için bu canlı vücuda ve öpebilmek

İçin bu ağzın üstünde sevdiğim sesin doğuşunu

Öylesine düşündüm ki seni

uyamıyacak artık vücudunun çizgilerine,

gölgeni kucaklarken göğsümde

kavuşmaya alışık kollarım belki de

Ve günlerdir, aylardır beni yöneten

aklımdan hiç çıkmayan şeyin gerçek görünüşü önünde

bir gölge olcağım şüphesiz,

ey duygusal dengeler,

O kadar düşündüm ki seni vakit yok uyanamam, iş işten geçti.

Ayakta uyuyorum, vücudum, aşkın, yaşamın bütün görüntülerine

Açık ve sen bugün benim için değerli tek insan, karşıma çıkan

ilk alna, dudaklara dokunabilirim de

senin alnına dudaklarına dokunamam.

O kadar düşündüm ki seni

O kadar yürüdüm, konuştum, yattım ki senin hayalinle bana kalan

tek şey belki de hayaller arasında bir hayal olmak, bana kalan tek şey

yaşamımın güneş saatinde keyifle gezinen,

gezinecek olan gölgenin yüz katı gölge olmak

Robert Desnos

Friendz10