BAY KORBES

Vaktiyle minimini bir tavukla minimini bir horoz birlikte yolculuğa
çıkmak istemişler.
Horoz güzel bir araba yapmış. Bu arabanın dört tane kırmızı tekerleği
varmış. Arabaya minimini dört fare koşmuş. Tavuk, horozla birlikte arabaya
kurulmuş, yola koyulmuşlar.
Aradan çok geçmemiş, karşılarına bir kedi çıkmış:
- Nereye gidiyorsunuz? demiş. Horoz yanıt vermiş:
Hop sevine sevine,
Bay Korbes'in evine!
Kedi:
- Beni de alın! demiş. Horoz:
- Başüstüne, demiş, önde olsan düşersin; çık arkaya otur.
Al tekerleklerimi kirletmeyin, sakının!
Küçücük tekerlekler, tıkır tıkır yol alın!
Haydi minik fareler, sizler de ıslık çalın;
Hop sevine sevine,
Bay Korbes'in evine!
Sonra bir değirmen taşı, bir yumurta, bir ördek, bir toplu iğne, en sonra da
bir dikiş iğnesi gelmiş; hepsi arabaya binmiş, birlikte gitmişler.
Bay Korbes'in evine vardıkları zaman adam yokmuş. Farecikler arabayı
samanlığa çekmişler. Tavuk, horozla birlikte bir sırığın üstüne çıkmış. Kedi
ocağın içine uzanmış, ördek çeşmenin tahtasına tünemiş, yumurta havluya
sarınmış, toplu iğne sandalyenin minderine sokulmuş, dikiş iğnesi yatağa,
yastığın arasına atlamış, değirmen taşı da kapının üstüne yerleşmiş.
Bay Korbes eve gelmiş, ocağa gitmiş, ateş yakacağı sırada kedi yüzüne
külleri savurmuş.
Adam hemen mutfağa koşmuş. Yüzünü yıkayacağı zaman ördek suratına
su fışkırtmış.
Adam havluya yüzünü kurulamak istemiş, yumurta kırılmış, gözlerini
yapıştırmış. Bay Korbes dinlenmek istemiş, sandalyeye oturunca toplu iğne
batmış. Öfkeyle yerinden fırlamış, kendini yatağa atmış. Fakat başını yastığa
kor komaz dikiş iğnesi öyle bir batış batmış ki, adam avazı çıktığı kadar
bağırmış. Bu kızgınlıkla başını alıp uzaklara, çok uzaklara gitmek istemiş.
Fakat evin kapısına gelince değirmen taşı düşmüş, onu öldürmüş. Anlaşılan
Bay Korbes pek kötü bir adammış.