KÖPEKLE SERÇE

Bir çoban köpeğinin kötü yürekli bir sahibi varmış. Onu her zaman aç bırakırmış. Köpek bu adamın yanında daha fazla kalmaya dayanamamış. Günün birinde üzgün bir biçimde başını alıp gitmiş. Yolda karşısına bir serçe çıkmış. Ona demiş ki: - Köpek kardeş, niçin bu kadar üzgünsün? Köpek: - Karnım aç... Yiyecek bir şeyim yok! demiş. Serçe: - Sevgili kardeş, gel, birlikte kente gidelim... orada karnını doyururum! demiş. Bunun üzerine ikisi birlikte kente gitmişler. Bir kasap dükkânının önüne geldikleri zaman serçe köpeğe demiş ki: - Sen burada dur, beni bekle... Sana şimdi bir parça et koparıp atarım. Dükkânın üzerine konmuş. Kendisini gören olup olmadığını anlamak için çevresine bakınmış. Kıyıda duran bir eti düşürünceye kadar, orasını burasını gagalamış, durmuş. Köpek et parçasını kapmış, yiyip bitirmiş. Bunun üzerine serçe: - Şimdi gel de öbür dükkâna gidelim.. Oradan sana bir parça et atayım.. Onu da ye, karnını iyice doyur!.. Köpek ikinci et parçasını da yiyince serçe sormuş: - Köpek kardeş, doydun mu? Köpek: - Evet, demiş, ete doydum ama bir de ekmek olsa... Serçe: - Pekâlâ, demiş, şimdi onu da bulursun... Gel benimle... Köpeği bir fırının önüne götürmüş. Birkaç ekmek parçasını aşağı düşürünceye kadara gagalamış. Köpek biraz daha isteyince onu bir başka fırına götürmüş. Orada da birkaç ekmek parçası gagalayarak düşürmüş. Köpek bunları yedikten sonra serçe demiş ki: - Köpek kardeş, artık karnın doydu mu? Köpek: - Evet, demiş. Şimdi biraz da kentin dışında dolaşalım. Bunun üzerine ikisi de yola çıkmışlar; şoseye varmışlar. Hava çok sıcakmış. Bir süre yol aldıktan sonra köpek demiş ki: - Yoruldum... canım o kadar uyku istiyor ki... Serçe: - Pekâlâ, demiş. Haydi uyu... Ben de bir dala konayım. Köpek caddenin üzerine boylu boyunca uzanmış; derin bir uykuya dalmış. Derken uzaktan, iki fıçı şarap yüklenmiş üç atlı bir araba köpeğe doğru gelmeye başlamış. Serçe köpeğin kıpırdamadığını, nerdeyse ezileceğini görüp haykırmış: - Arabacı... Köpeği çiğneme... Yoksa seni berbat ederim! Arabacı homurdanmış: - Sen beni berbat edemezsin, demiş. Kamçısını şaklatmış, arabasını köpeğin üzerine sürmüş, tekerleklerin altına almış. Bunun üzerine serçe bağırmış: - Sen benim köpek kardeşimi çiğneyip öldürdün ama bu sana pek pahalıya mal olacak. Arabacı: - Evet, pahalıya mal olur zahir... Sanki bana ne zararın dokunabilir ki... demiş, yoluna gitmiş. Serçe sezdirmeden arabanın tentesi altına saklanmış; fıçılardan birinin mantarını gagalamaya başlamış. Sonunda mantar delinmiş. Arabacı bir şey sezmeden fıçı aka aka boşalmış. Adam arkasına baktığı zaman arabadan bir şeylerin damladığını görmüş. Fıçıları yoklayınca bunlardan birinin bomboş olduğunu anlamış: - Aman Tanrım, mahvoldum! diye bağırmış. Serçe: - Dur bakalım daha bitmedi, demiş; atlardan birinin kafasına konarak gözlerini gagalayıp oymuş. Arabacı bunu görünce, kazmasını çıkarmış, serçeye vurmak istemiş. Fakat serçe uçuverince kazma atın kafasına inmiş. At cansız olarak yere yıkılmış. Arabacı: - Aman Tanrım, mahvoldum!. diye bağırmış. Serçe: - Daha bitmedi, dur! demiş. Arabacı iki beygirle yoluna devam ederken serçe yine tentenin altına sokulmuş. İkinci fıçının tıkacını da gagalamış. Fıçının içindeki şarap akıp gitmiş. Arabacı bunun farkına varınca yine bağırmış: - Bittim Tanrım!... Serçe seslenmiş: - Dahası var! Bu kez ikinci atın kafasına konarak gözlerini gagalayıp çıkarmış. Arabacı yine kazmasıyla koşup gelmiş. Fakat kuş uçup gidince, kazma atın kafasına inmiş. O da ölmüş. Arabacı yine: - Ah başıma gelenler! diye bağırınca kuş: - Daha da var, demiş. Üçüncü atın başına konmuş, gözlerini gagalamış. Arabacı Öfkeden sağını solunu görmeden yine kuşa vurayım derken üçüncü atın kafasını da parçalamış. Sonra: - Bittim artık! diye bağırmış. Kuş: - Dahası var! Şimdi evini de yıkacağım! demiş, uçup gitmiş. Arabacı arabayı olduğu yerde bırakarak, öfkeden köpürmüş bir halde evine dönmüş. Karısına: - Ah başıma gelenleri sorma demiş, şaraplar akıp gitti. Atlarımın üçü de öldü. Karısı: - Aman kocacığım demiş, evimize öyle kötü bir kuş geldi ki sorma... dünyada ne kadar kuş varsa hepsini toplayıp getirmiş. Yukarda buğdaylarımızın üstüne kondular. Hepsini yiyip bitirdiler. Bunun üzerine adam yukarıya çıkmış. Binlerce, yüz binlerce kuş tavan arasına yerleşmiş, buğdayları yiyip bitiriyorlarmış. Bu kuşların ortasında serçe de varmış. Arabacı: - Bittim, mahvoldum artık! diye bağırmış. Serçe: - Daha bitmedi. Yaptığın işi yaşamınla ödeyeceksin! demiş, uçup gitmiş. Arabacı bütün malını mülkünü kaybettiği için aşağıya, odasına inmiş. Dişlerini gıcırdata gıcırdata sobanın arkasına oturmuş. Fakat serçe dışarda, pencerenin önüne gelerek ona seslenmiş: - Arabacı, yaptığının cezasını yaşamınla ödeyeceksin! Arabacı öfkeyle kazmasını almış, serçeye fırlatmış. Fakat kazma pencerenin camını param parça etmiş; kuşa rasgelmemiş. Serçe içeri dalmış, sobanın üstüne konmuş: - Arabacı, yaptığının cezasını yaşamınla ödeyeceksin! diye bağırmış. Arabacı büsbütün çileden çıkmış. Sobayı paramparça etmiş. Odanın içinde serçeyi kovalamaya başlamış. Serçe nereye konduysa arabacı oraya çarparak bütün eşyayı parçalamış. Aynalar, sandalyeler, masalar, en sonunda evin duvarları harap olmuş. Ama kuşa vuramamış. Sonunda kuşu eliyle yakalamış. O zaman karısı: - Şu kuşu öldüreyim mi? demiş. Arabacı: - Hayır, diye bağırmış, o kolayca ölmemeli. İnleye inleye can vermeli. Onu yutacağım! Kuşu almış, bir solukta yutmuş. Fakat serçe arabacının karnında çırpınmaya, uçmaya başlamış; adamın ağzına gelmiş. Başını dışarı çıkararak bağırmış: - Arabacı, yaptığının cezasını yaşamınla ödeyeceksin! Arabacı kazmayı karısına uzatmış: - Karı, demiş, şu ağzımdaki kuşa vur da öldür! Kadın kazmayı kuşa vurmak üzere indirince kazma arabacının kafasına gelmiş; adamı ölü olarak yere yıkmış. Serçe de uçup gitmiş.